De Elfstedentocht giet njiet oan. Feitelijk flauwekul. Er ligt gewoon ijs. Het is dat er zonodig 15.000 Friezen, door ons Westerlingen gevolgd door 20 TV zenders over het ijs moeten worden gejaagd, maar minder ijs øjøjk gjøed.
Dus wij trokken naar Friesland. Of toch niet? Friesland is buitenland; vreemde taal, ander eten, 10 graden kouder en minimaal 10 uur rijden. Het werd Broek in Waterland, of all places.
Slecht voorbereid, wel top materiaal. Moraal was goed onder invloed van zonnetje, zwart ijs en het vooruitzicht op Jägermeister en Glühwein. 40 km of de dubbele afstand? Wij keken elkaar aan en wisten genoeg. 80 km kunnen we, als oer-hollandse jongens met het schaatsen in de genen, makkelijk aan, maar kozen de weg van de minste weerstand.
De tocht voer ons langs Anton Piek dorpjes weerspiegeld in het ijs, azur blauwe luchten, diepe ravijnen, verdwaalde koeien en verwarde boeren.
Massaal toegejuicht door Unox etende Broek in Waterlanders en Berenburger drinkende Monnikendammers haalden wij, na vele ontberingen (in gedachte), de finish. De prijs was een Pulitzer waardige foto en een kus van het Uitdamse Kaasmeisje 2012, Leentje. Hierna besloten we, dronken van ijspret en 20 dodelijke Jägermeister/Glühwein cocktails, om volgend jaar naar het buitenland te gaan
.
Ab+
