Messias Baudet

Pathetische woorden van Thierry Baudet na zijn eclatante zege tijdens de Provinciale Staten verkiezingen. ‘De uil van Minerva is neergedaald’ was - volgens velen - elitair gebral nadat hij vanuit het niets de grootste partij in de eerste kamer is geworden. Verdere verwijzingen in zijn overwinningsspeech zoals naar een boreale wereld, Mammoetjagers (?!) en een Renaissance verraden dat hij - wolf in schaapskleren - iets veel groters voor ogen heeft dan provinciale onbenulligheden. Dat interesseert de excentrieke en flamboyante Baudet geen ene reet. Het gaat Thierry om het mooie Nederland dat - in zijn ogen - te grabbel wordt gegooid door onder andere immigratie, klimaatfabels en de grillen van de EU.  De vraag blijft hoeveel de gemiddelde Forum voor Democratie-stemmer van de overwinningsspeech heeft begrepen.  De versnippering van het politieke landschap was al groot, maar neemt na de Statenverkiezing duizelingwekkende vormen aan. Nog nooit waren zoveel partijen vertegenwoordigd in de 1e kamer en werd een nieuwkomer uit het niets de grootste partij van Nederland. Na de ruk naar links van de coalitie in de klimaatdiscussie lag het speelveld open op rechts.
Narcist Thierry werd gekozen zonder een echt provincie programma en présence in de provincie. Op social media werd wel groots uitgepakt met behulp van Cambridge Analytica (waar ken ik die ook alweer van?). Op zich een knappe prestatie. Echter dit zegt veel over de status van Nederland en nog over de gemiddelde FvD stemmer die zich door huidige politiek blijkbaar niet vertegenwoordigd voelt. Het toont opvallend veel gelijkenissen met die moron aan de overkant van de oceaan of met dat eiland over het kanaal die terug willen naar vervlogen tijden. Ook vertoont hij trekjes van dandy Fortuyn die als nieuwe populistische partij ook veel kiezers aan zich wist te binden met immigratie en anti-establishment als belangrijkste thema's. Vrouwen zijn - ondanks erotische pose - minder onder de indruk van Thierry gezien zijn eerdere vrouwonvriendelijke uitspattingen. Maar op sommige items heeft hij net als Trump (grotere EU-uitgaven NAVO) een punt. Het onderling verdelen van baantjes door het partijkartel is ronduit belachelijk.
De coalitie verliest zijn meerderheid in de eerste kamer. Echter door de verdubbeling van Groen Links in de 1e kamer kan op zaken als klimaat en pensioenen - na sloten koffie en veel telefoontjes - mogelijk wel een meerderheid worden verkregen. Daar is Baudet gelukkig niet voor nodig. Maar Baudet en zijn kiezers kunnen niet zoals Wilders in het verleden genegeerd worden. Kiezers willen na Wilders echt invloed. Het is zeer de vraag of Baudet zijn verantwoordelijkheid neemt en wel een haalbare oplossing heeft voor de onvrede van zijn discipelen.

Ab+

Limburg beste provincie

Ab+ doet

In weer en wind gingen we met NLdoet aan de slag bij museum Volkenkunde. Hier had de Kweektuin van het Singelpark een nieuw onderkomen gevonden. De in grote getale opgekomen vrijwilligers hadden er ondanks het barre weer zin in. De complete fractie van Groen Links was uitgelopen. Het was duidelijk verkiezingstijd. Alleen wethouder Martine Leewis ontbrak. Maar zij moest naar Ashtanga yoga.
De tuin rondom museum Volkenkunde kon wel wat groene handen gebruiken. Gewapend met spaden en ander gewelddadig tuingereedschap namen we een saaie groenstrook aan de achterkant van Volkenkunde onder vuur. Het vervallen Japanse theehuis inclusief tuin staat pas later in de planning. Hoofdaannemer Theo van het Singelpark had een ingenieus tuinontwerp gemaakt. Het stukje tuin was in vakken verdeeld met daarin cijfers. Ik begreep er niets van, maar ik ben dan ook geen tuingoeroe. We kregen van Theo een korte doch militaire uitleg van de werkzaamheden om vervolgens met veel geweld aan de slag te gaan. Gelukkig was het droog toen we begonnen, anders had ik - militaire drill van Theo of niet - er de brui aan gegeven. Eerst de krokussen eruit. Eruit?! Ik stelde geen vragen uit angst voor represailles van Theo. Even later ging het toch miezeren. In de regen moesten we vervolgens de lelijke planten opschuiven naar de achterste rijen. Dat klonk logisch, dus ik hield mijn mond. Daarna de boel omspitten, koeienmest en tuinaarde er overheen. Klinkt simpel, maar omstandigheden waren zwaar. Loodzwaar. Regen, wind en lauwe koffie. Gelukkig kwam Rinny Kooi herself - celebrity en biologe - met een pak stroopwafels om de pijn van de vrijwilligers te verzachten. Rinny wond zich overigens in hoge mate op over de klimaat houding van Thierry Baudet. Wordt vervolgd.
Inmiddels had Theo - toch wel tevreden over de voortgang - lijntjes gespannen om het lapje grond in vakken te verdelen. Nu begon ik pas het tuinontwerp te snappen. Iedere plant had zijn eigen cijfer. We pootten het juiste plantje in de vakken en bekeken met veel genoegen het eindresultaat. De saaie tuin was omgetoverd in een kleurrijk schouwspel waar de Keukenhof  een puntje aan kan zuigen.

Ab+

Willem

Als jongetje van negen ging ik aan de hand van mijn ouders op 24 augustus 1975 naar de Kuip. Feyenoord speelde  thuis tegen FC Amsterdam. Het zonnetje scheen fel die zondagmiddag om 14.30u.
Willem stond aan zijn vertrouwde linkerkant. Ik werd door mijn ouders bij de kassa vooruit gestuurd. We hadden het niet breed, dus ik werd naar voren geduwd in de hoop dat een kind ‘alleen’  zonder kaartje werd binnengelaten. Het werkte. 
Als talentvolle linkerspits van sv DWO in Zoetermeer keek ik hoe Willem strooide met achteloze pasjes met zijn gouden linkerbeen. Ook keek ik met jaloezie naar zijn snelle kapbeweging met buitenkant voet en zijn surplus aan techniek. De Kuip keek vol bewondering hoe Feyenoord aan de hand van Willem kinderlijk eenvoudig FC Amsterdam met 4-0 versloeg. De Kuip was (en is) een magische plek voor een iel jongetje van negen. Trouwens ook volwassen kerels zijn nog steeds emotioneel geraakt door de indrukwekkende sfeer in de Kuip. Zeker als er gewonnen wordt van aartsrivaal Ajax. 
Willem is deze week 75 jaar geworden. Van Hanegem is niet zo van verjaardagen. Zeker niet van zijn eigen verjaardag. Van Hanegem is één van de beste voetballers die Nederland ooit heeft voortgebracht. Niet alleen een begenadigd voetballer, maar ook een bijzonder mens. Geëmotioneerd in een interview met Kees Jansma als hij niet naar het WK in ‘74 gaat of tot tranen geroerd als een blind jongetje door zijn vader wordt verteld wat er op het trainingsveld van Feyenoord met Willem gebeurd. Na het winnen van de Europa Cup I in 1970 wordt Willem een legende in Rotterdam. De Rotterdammers hebben Willem in hun harten gesloten wat hij ook moppert in zijn wekelijkse column in het AD na wederom een slechte wedstrijd van zijn cluppie. De spelers moeten meer van zichzelf eisen om structureel dichter bij 020 en PSV te komen is zijn wekelijkse mantra. 
Ik heb het in mijn voetbalcarriere als flegmatieke linksbuiten nooit verder geschopt dan de Hoofdklasse zondag bij UVS. Tegen Holland speelde ik tegen de zoon van Willem, Gert. Hij mag - voetballend gezien - nog niet eens de veters van zijn vader strikken.
De bijnaam van Willem is de “Kromme”. Door zijn legendarische kromme ballen met zijn magische linkerbeen of toch zijn kromme gestalte? Of allebei. De Kromme is eigenzinnig, gevat, gaat volledig zijn eigen gang en laat zich niets aanpraten. Ieder interview is weer verrassend want je weet nooit hoe Willem uit de hoek komt. Op de première van een docu over zijn imposante carrière komt hij doodleuk niet opdagen terwijl de hele zaal stampvol zit. De Kuip is zijn tweede huis. Dus mocht het nieuwe stadion van Feyenoord er ooit komen, Willem zal niet op de tribunes gaan zitten. dat is Willem ten voeten uit. Van harte, Willem. 

Ab+

Streefkerk

Streefkerk. Of all places. Ik had nog nooit van het plaatsje gehoord. U wel? Alleen de inwoners van Streefkerk zelf hebben van Streefkerk gehoord. Een gehucht aan de Lek met amper 2000 inwoners onder de rook van Rotterdam. Daar kwam Robbert vandaan. Robbert is één van de drie jongens die de stalen Singelpark poorten - bogen zoals je wilt - hebben geplaatst in het Singelpark te Leiden. De andere jongens van staal komen uit metropolen als Numansdorp en Ridderkerk. Ze waren voor het eerst in de grote stad. Ze keken hun ogen uit naar zoveel stedelijke schoonheid. En er wordt vriendelijk gedag gezegd ’, zei Mark uit Numansdorp verbaasd. Iets wat hij blijkbaar alleen op het platteland had verwacht.

De jongens, werkzaam bij de GKB groep, hadden de opdracht gekregen de bogen te plaatsen in de verschillende delen van het Singelpark. Ze waren zichtbaar trots om deze - voor Leiden - gedenkwaardige klus uit te mogen voeren. Het Singelpark kreeg nu eindelijk smoel.
Met veel geweld en een bijpassend bouwvakkkersdecolleté- mooie woordwaarde bij Scrabble - hadden de jongens de groene bogen geplaatst. Eerst een diep gat gegraven, behendig een betonsokkel in het gat laten zakken en vervolgens de boog erop gemonteerd. Echt mannenwerk uitgevoerd door drie gestampte jongens uit dorpjes ver weg van Leiden.
Het werd al donker toen ze het gat met de boog aan de Jan van Houtkade nog dicht moesten gooien met aarde. ‘Ik zet straks thuis de frituurpan wel even aan’ riep Robbert, de zwaarste van het stel. Hij stampte met zijn gewicht de stoeptegels met speels gemak aan.  ‘Mijn vrouw kookt altijd, niks te klagen’, zei de enthousiaste Niels uit Ridderkerk onomwonden.
Na een bezoek aan de supermarkt - ik moest ook eten - waren de jongens gevlogen. De ‘Van Houtwal’ boog stond er mooi bij. Vakwerk. Mooie groene stalen constructie afgetekend tegen een diepblauwe lucht.
De volgende dag waren de jongens van staal al om zes uur on the road met de volgende boog. Die van de ‘Boisotwal’. De namen komen niet uit mijn koker hoor. De naam wal komt voort uit het roemruchte verleden van Leiden. De vele wallen in de stad dienden toen als verdediging tegen de vijand. In weer en wind werd de stalen constructie door de jongens in de grond gezet. ‘De Sterrenwacht’ - of is het Sterrewacht? - aan de overkant van de ‘Boisotwal’ is ook deze week aan de beurt. Maar eerst nog even het hoog opgelopen geschil oplossen tussen bewoners, gemeente en universiteit.
Om het plaatsen van de bogen te vieren dronken Robbert, Niels, Mark en ik een Singelbiertje. Het Singelpark had op veel plekken voor de bewoners van Leiden een gezicht gekregen. Ik beloofde nog eens langs te komen in Streefkerk. Waar dat ook mag zijn.

Ab+

Domingo

Zondagochtend vroeg. Ik keek door mijn slaapkamerraam naar buiten. Het regende pijpestelen. Ook blies de wind stevig gezien het heen en weer bewegen van de bomen.
Ik had me drie weken geleden ingeschreven voor de MTB Beachrace in Noordwijk. Wel met de gedachte dat het lekker weer zou zijn. Gisteravond had ik het traditionele nieuwsjaarsdiner met vrienden. 'We gaan voetballen' - what's new? - klonk het laat op de avond uit een aantal beschonken kelen. Ondanks mijn drooglegging, voelde ik toch de inspanning - gezellig weliswaar - van gisteravond. Ook de finale van de Australian Open tussen Djokovic en Nadal was live op Eurosport. Dit hielp allemaal niet om gesoigneerd aan de start te verschijnen met mijn Cube Aim MTB op het strand van Noordwijk. Daarnaast werd ook nog de klassieker Feyenoord- Ajax gespeeld. Het NK schaatsen - met schaatsbabe Jutta Leerdam - laat ik gemakshalve maar even achterwege.

Ik zegde - alles overwegende - de MTB Beachrace af en ging bij de Turk in de straat croissantjes halen. Buiten gierde aanhoudend de wind en de regen viel nog steeds met bakken uit de hemel. Goede keuze gemaakt dacht ik bij mezelf. Na het copieuze zondagse ontbijt met de familie - deels afwezig - installeerde ik mij voor de tv. De finale tussen ‘The Djoker’ en ‘Rafa’ beloofde een thriller te worden. Niets bleek minder waar. Djkovic liet Nadal alle hoeken van het center court zien en won in drie straight sets.
Na twee uur tennis ging het toch kriebelen om zelf iets sportiefs te doen. Ik beloofde mijzelf - ondanks het druilerige weer - op mijn herenfiets naar mijn schoonvader in Katwijk te gaan om wat eten te brengen. Na mijn beauty sleep stapte ik op de fiets richting Katwijk. Het was inmiddels gestopt met regenen. De wind blies nog wel fors uit het westen. Onderweg bleef ik helaas gedwongen op de hoogte van de wonderlijke gebeurtenissen bij de voetbalklassieker Feyenoord - Ajax. Feyenoord speelde Ajax van de mooie grasmat in de Kuip. Ajax werd 90 minuten opgejaagd en verliet de Kuip met de staart tussen benen. De Kuip schudde op zijn grondvesten zoals nooit tevoren. De emotie was groot bij het Rotterdamse publiek. Ik wilde eigenlijk de stand niet weten want dat verpest de kijkvreugde van de samenvatting om 19u bij Studio Sport. Maar met de social media ontkom ik daar tegenwoordig helaas niet meer aan. ‘We’ gaven 020 een oorwassing die hen - en ons - nog lang zou heugen, appde een euforische ex-collega Koos, een Feyenoord supporter in al zijn vezels.
Opa Katwijk, die per ongeluk zijn bril in de wasmachine had gestopt, was blij met de pasta maaltijd hoewel hij dit niet liet blijken. Toen ik met windje mee naar huis fietste brak spontaan de zon door op deze memorabele zondag.

Ab+

Down Under

Mijn entourage en ik hadden een goed plekje gevonden in de Rod Laver Arena. We zaten naast Crocodile Dundee die met zijn grote mes de plek aanwees waar actrice Nicole Kidman zou komen zitten. Ik voelde me wel thuis tussen de Australische sterren. We waren in Down Under op trainingskamp  om me klaar te stomen voor het komende tennisseizoen. En passant pakten we een partijtje mee op de Australian Open.
We hadden kaartjes voor de finale gekregen van tennismaatje en oud-winnaar Pat Cash.
Het was op papier een droomfinale. Nummers 1 en 2 van de wereld in de finale van de Australian Open. De twee warriors, Nadal en Djokovic stonden voor de 53e keer tegenover elkaar. Onderling resultaat 27-25 in het voordeel van Djokovic.  De hoge verwachtingen werden echter niet waargemaakt. Het werd een eenzijdige finale in de snikhete Rod Laver Arena in Melbourne. Djoko was een klasse apart en was wederom op hardcourt de bovenliggende partij. Het werd zelden echt spannend en zeker geen thriller zoals in 2012, toen Djoko na bijna 6 uur gesloopt als winnaar van de baan stapte.
Ondanks dat Nadal zijn spel licht heeft aangepast - serveert heter en speelt aanvallender - kon hij het hoge baltempo van Djokovic niet volgen. Djoko zijn backhand  was veel te machtig voor de Spanjaard. Novak nam de ballen zeer vroeg en stond dicht bij de baseline, Nadal kwam geen moment in de wedstrijd.
In de semifinal had de Spanjaard nog het aanstormende Griekse talent Tsitsipas - had Federer verrassend verslagen - weer met beide benen op de grond gezet. Maar Djoko was twee maatjes te groot.
De pool van dames die een grand slam kunnen winnen is groter dan bij de mannen. Deze keer was de Japanse Osaka de gelukkigste tegen de Tsjechische Kvitova. De match ging alle kanten op. Het was een emotionele rollercoaster voor beide dames. Met vier matchpoints tegen harkte Kvitova toch de tweede set binnen na de eerste nipt met 7-6 verloren te hebben. De Japanse had een acute meltdown in het laatste deel van de 2e set. Kvitova was overigens al lang blij dat ze de grand slam finale had bereikt na een lange weg terug na een roofoverval bij haar thuis. Naomi Osaka was uiteindelijk in de derde set cooler en vaster dan haar Tsjechische opponent. Osaka wordt met haar winst de nieuwe nummer 1 van de wereld. Maar waar was Serena Williams? Moeder Serena - gekleed in homemade groen catsuit - was gestrand tegen Pliskova in de kwartfinale. Was haar bottom toch te groot of waren het de vier gemiste matchpoints die haar de das om deden?
Ook ik moet nog wat stappen maken wil ik net als Djokovic straks in het voorjaar indruk maken in de TC Roomburg Arena. De trainingsstage in Melbourne en de match tussen ‘The Djoker“ en ‘Rafa’ was in ieder geval een inspirerende ervaring.

Ab+