Brainpower; less is more

Vrijdag 29 juli 2019. Een spannende dag om twee redenen. De dag dat we op vakantie naar Scandinavië gingen. Zijn de vooroordelen waar? Saai, alleen maar eenzame meren en eindeloze bossen, slecht weer, geen leuke pittoreske dorpjes, heeft Pippi echt bestaan, is de drank werkelijk zo duur?

Maar ook de dag van mijn 2-jarige Ziektewet beoordeling door het UWV. Best een beetje spannend. Ik werd door de, met pensioen gaande, UWV arts onderworpen aan een kruisverhoor omtrent mijn beperkingen, maar ook mijn mogelijkheden. Sommige vragen raakten me emotioneel omdat ik me op dat moment realiseerde dat ik toch een jasje heb uitgedaan. En veel beter wordt het - vrees ik - ook niet. Mijn vermoeidheid, aandachtsspanne, pijnlijke bil en fysieke instabiliteit zijn mijn grootste obstakels. Gelukkig was mijn energieniveau vrij hoog. Met de juiste dosering nu, nog best oké.
Ik doe wat vrijwilligerswerk bij groene toeristenorganisatie 'Green Destinations' en maak eigenzinnige content - interviews en nieuwsbrief - voor Vrienden voor het Singelpark. Ik vermaak me goed met deze tien uur per week, maar echt werk kun je het nauwelijks noemen. Het communicatiewerk is creatief en leuk, maar kent weinig tot geen druk.

De arts was begripvol - maar dat leek de eerste UWV arts ook die mij doodleuk in eerste instantie voor 95% goedkeurde. Ik ben sowieso blij dat er de afgelopen twee jaar een vangnet is geweest. Het is nu afwachten wat de uiteindelijke beslissing wordt. Aan de ene kant niet geweldig om (deels) afgekeurd te worden. Aan de andere kant heb je wel een (kleine) financiële basis om op terug te vallen. Gelukkig kan mijn vrouw zelf de dure kapper betalen. Maar willen we straks wat extra's willen doen dan is een deeltijdbaan van harte welkom. Met het schrijversvak valt (nog) geen droog brood te verdienen ondanks de maandelijkse, veel geroemde, Brainpower column in magazine 50vitaalPlus.
In een snel veranderende wereld  - klimaat, globalisering, technologie en cans vs. cannots - zal ik mee moeten bewegen op de golven zonder mijn eigen ik en vrijheid te verliezen en te luisteren naar mijn lichaam.
Less is more wordt meer en meer - al dan niet gedwongen - mijn tweede natuur. Gelukkig ben ik niet materialistisch, leef niet op grote voet, heb ik geen dure kapper en geniet ik van kleine dingen. Ik ben reuze benieuwd langs welke nieuwe wegen mijn zoektocht zal gaan, I am ready to jump!

Ab+

Pippi II

De laatste dagen van ons Scandinavische avontuur zaten we bij nicht Jaq en vriend Berco in een - je raadt het al - een roodbruin Pippi-huis aan het strand bij Hällevik. De naam Hällevik zou zo maar een dorpje uit een Zweeds sprookje kunnen zijn. Door het huis liepen geen paarden maar een kudde pubers gillend door het huis. Voor mij een goede reden om mijn Quechua tentje uit te gooien in de ruim bemeten tuin. We kregen iedere avond een viersterren diner voorgeschoteld. De dochter des huizes Floor en haar vriend Alex - studenten in Leuven - hebben naast hun liefde voor elkaar een voorliefde voor koken. Michelin-waardige gerechten worden uit de losse pols op tafel getoverd. Mocht de studie onverhoopt niet lukken kunnen ze nog altijd samen een Michelin restaurant runnen op de Grote Markt in Leuven. 
In de ochtend aten we geroosterde Zweedse Vete of Rag Kaka broodjes - Pita broodjes maar dan zachter en veel lekkerder - met Svensk Honung of boter met suiker. Tussendoor speelden we wat volleybal partijtjes op het strand die, ter frustratie van de dames, steevast door de mannen werd gewonnen. Of we gooiden wat ongecontroleerd houten paaltjes naar elkaar met het Zweedse spel Kubbspill. Terwijl ik al op één oor lag dansten de twee nichten met tranen in de ogen op de muziek van hun overleden moeders, RIP. Pubers bouwden in de keuken hun eigen feestje. 
In mijn tentje romantiseerde ik inmiddels het schrijversvak. In de langgerekte tuin van het Pippi-huis met het uitzicht op zee moest een schrijver zich wel thuis voelen.  Iemand die in alle stilte in zijn tuinhuisje met de zon aan de hemel werkt aan zijn zoveelste roman of column. Met in de ochtend een kopje koffie met een Vete Kaga en in de middag een alkoholfri öl.  Ik was die schrijver. Dromen mag. Zeker op vakantie. 

Ab+

Pippi

Na ons Deense avontuur bracht de ferry ons naar Helsingborg, Zweden. De Volvo bracht ons dieper Zweden in. Eenzame meren en eindeloze bossen. Rust en stilte, dat is Zweden. Ons Airbnb onderkomen in Jämshög was een eenvoudig roodbruin huisje - alle huisjes in Zweden zijn trouwens in die kleur - bij een Pippi-achtig huis met drie paarden, wat kippen, twee poezen en twee hondjes. Het beroemde vrijgevochten meisje met sproeten was helaas in geen velden of wegen te bekennen. Ook meneer Nilsson niet. Job, mijn zoon, voelde zich als een vis in het water op de boerderij. De paarden liepen pippi-like wel gewoon op de veranda en in het huis. In het begin is het even wennen zo'n paard in huis, maar je bent in Zweden of niet. 
Strand, bos, meer of elanden spotten, opties zat in Zweden. Tenminste als het weer een beetje mee zit. Buienradar bepaalde mede onze dagplanning. Bij een dreigende onweersbui, eerst maar mijn broodnodige powernap alvorens naar het strand te gaan. Ook voor mijn gezinsleden een signaal om even te onthaasten - even van die fucking smartphone af - of zouden zij het toch anders zien… 
Op een bewolkte dag vertrokken we voor een elandsafari. Wie geen eland heeft gezien is niet in Zweden geweest, toch? Maar onderweg in de schemering  stonden we in the middle of nowhere, midden op de weg, ineens oog in oog met een eland. Ik moest vol in de remmen. Een joekel van een beest met een weelderig gewei keek ons hongarisch aan. Damp steeg op van zijn harige bruine vacht. Zelf ook geschrokken maakte het beest zich vervolgens snel uit de voeten. Terwijl de eland in het bos verdween waren wij weer een beetje van de schrik bekomen. We lieten na deze schokkende eland ervaring de safari maar voor wat het was. We kwamen via Buienradar op het zonnige strand van havenstadje Hällevik. We kalmeerden ons met een koud alkoholfri öl op een terrasje. Skål. 

Ab+

Köbenhavn

Geen zonovergoten stranden of een bar vol tapas voor ons dit jaar. Het oog viel op Denemarken en Zweden. Nou dat hebben we geweten. The Bridge was fucking awesome, maar eenmaal op onze eerste bestemming - cottage in Niva DK - begon de ellende. Het regende twee dagen pijpenstelen, winkelcentrum Winkelhof is vergeleken bij het centrum van Niva een gezellig, hyper moderne shopping mall en je betaalt overal minimaal het dubbele van dat in Nederland. Niet zo vreemd dat Denen en Zweden Nederland een prachtig land vinden.  Overigens ishet dorpje ernaast, Humlebaek, wonderschoon met houten en design huisjes met privé strand en steiger. En passant snoven we snoven wat cultuur - o.a. Birgit Jürgenssen - in het vermaarde museum voor moderne kunst Louisiana, prachtig aan zee gelegen.
Ook København was geweldig. De hoofdstad van Denemarken is Amsterdam met een vleugje Rotterdam tot de derde macht zonder overtoerisme. 
Met de trein-Harbour Bus-ticket konden we Kopenhagen zowel vanaf het water als de kant bewonderen. Een veelzijdige en charmante stad; de karakteristieke kleurrijke huizen in Nyhavn, The Black Diamond bieb, het wetteloze Freetown Christiana, het statige Christiansborg Palace en vestingspark Kastellet met the Little Mermaid. In Christiana konden we het niet laten om wat Dutch graffiti op een onbeschilderde muur te spuiten om vervolgens per boot naar Reffen te gaan. Op deze kunstenaars annex foodtruck vrijplaats kochten we wat vintage kledij en aten we een overdadig gevulde burrito. Op de terugweg namen we bij ChAo, de Vietnamees van København, een paar Goi Cuon Chay stolls als vooraf en als hoofd hun noodle specialiteit Bun Bo Nam Bo. Job kon met veel pijn en moeite het oude (1894!) pretpark Tivoli Gardens, ondanks de immense magneet functie, weerstaan. 
De volgende dag trakteerden we ons op een shopping dag inclusief elektrisch step-vervoer. København bleef ons met zijn schoonheid verbazen. We dompelen ons ditmaal onder in de vele design-shops en architectonische hoogstandjes van deze fantastische stad alvorens verder naar Zweden te reizen. 

Ab+

Campeón Bernal

Een meisje van hooguit vijf moedigt gepassioneerd in een geel jurkje haar held Juju aan op de schouders van haar vader. Het beeld van de sensationele  Tour 2019. Juju, voor twee weken een Franse held. In de laatste Alpen col naar Val Thorens valt hij - na twee weken in het geel - van het podium. Hij en Pinot gaven weer kleur op de wangen van de Fransen tijdens de Tour de France 2019.

Zelden was de Tour zo aantrekkelijk en spannend. De beslissing van de Tour de France vond plaats in de 20e etappe naar Val Thorens.  De 22-jarige Colombiaan Bernal behield in deze mini-etappe (53km) het geel wat hij een dag eerder op Juju had veroverd. Nibali, de Haai van Messina, won overigens knap de etappe en redde daarmee enigszins zijn Tour.
De vorentscheidung vond dus plaats in de chaotische 19e etappe. Die werd halverwege  stilgelegd door barre weersomstandigheden. In de etappe greep Bernal op de flanken van de Col d'Iseran de macht door ruim twee minuten op Juju te pakken en daarmee het geel. Hij won ook één minuut op Thomas en Kruijswijk alvorens modderstromen en sneeuwbuien in de afdaling van de Col d'Iseran een einde maakte aan een zinderende etappe. Hoe deze etappe - en misschien wel de Tour - had afgelopen zonder het barre weer, we zullen het nooit weten.
Een dag eerder op  de  Col de Galibier (2642m), was het ook al ieder voor zich en God voor ons allen. Quintana - genegeerd door zijn team Movistar - nam getergd revanche door op de Col de Galibier flink op de pedalen te gaan staan. Dit overigens tegen stal orders in. Movistar hadden die dag eigenlijk plannen met Landa...Ook Bernal pakt die dag tijd op Juju als hij in de laatste kilometer demarreert. Het was de dag van de Colombianen. Niet gek als je weet dat Bernal op 2660m hoogte woont. Thomas reed overigens doodleuk achter zijn eigen - sterkere - teamgenoot Bernal aan. Hij is tenslotte de kopman of toch niet? Wel de kopman, maar niet de winnaar van deze memorabele Tour.
Dat werd dus de jonge Colombiaan Egan Bernal die het geel consolideert in de laatste - door het slechte weer - ingekorte sprint-klim etappe. Met Bennet en DePlus op kop werd een moordend tempo opgelegd door Jumbo-Visma met als doel Alaphilippe uit te roken ten faveure van Kruijswijk.  Zo'n ruim 10km voor de top kraakt de uiterst taaie Juju  uiteindelijk onder het geweld van DePlus. Kruijswijk schuift door naar een felbegeerde  podiumplek. De derde plek, de hoogst haalbare plek voor Steven Kruijswijk.
Het wachten is op Tom Dumoulin - ook in het Jumbo-Visma tricot? - die graag de strijd aangaat met de Egan Bernal om de hoogste trede in het mooiste sportevenement op aarde.

Ab+

Juju III

De eerste echte bergetappe liep over de mythische col, de Tourmalet. Een typische Pyreneeën col. Onregelmatig, met een gemiddeld  stijgingspercentage van 7,5%, maar als je denkt dat je er bent krijg je de laatste 3 kilometer tegen de 10% voor je kiezen.
De klassementsrenners moesten met de billen bloot. Quintana, Yates, Bardet en Uran vielen als eerste af onder het geweld van  Movistar (!) en een indrukwekkend klimtreintje van Jumbo-Visma. De Sky-TGV - of de Ioens-TGV zoals je wil - is in geen velden of wegen te bekennen. Bij de finish pakte een sterke Kruijswijk  wat seconden op Thomas, maar Juju in de maillot jaune gaf geen krimp.

Ook in de tweede bergetappe was het vuurwerk vanaf kilometer 1. Enkele 'klassementrenners' - Quintana, Bardet en Yates - waren mee in de vroege vlucht. Alle hens aan dek voor Juju. Op de laatste klim  kraakte de alleskunner uiteindelijk na een demarrage van Pinot en verloor  een halve minuut. Kruijswijk consolideerde zijn derde plek, maar Pinot heeft goede benen. Adam Yates wint overigens knap de etappe.
Wat een heerlijke Tour. Sinds tijden weer een Tour met Franse hoofdrolspelers Alaphilippe en Pinot en geen controle van team Inoes. Spannend, onvoorspelbaar, tactisch en open. Het kan nog alle kanten op. Hoe lang houdt Juju zijn droom levend? Hoe verteert hij de Alpen? De verwachting is dat het warm wordt in de bergen. De Alpen toppen die de wielerhelden moeten beklimmen liggen hoger dan 2000 meter. Wie verteert dit het beste in de derde week van de Tour?
Parijs komt dichterbij...

 Ab+

Juju II

Voordat de Tour de Pyreneeën doorkruist moest er in Pau een tijdrit afgewerkt worden. Op een geaccidenteerd parcours verbaasde Juju zichzelf en de hele wielerwereld. De gele trui liet hem vliegen over het parcours van ruim 27 kilometer en versloeg specialist Thomas. Kruijswijk reed een prima tijdrit en schuift naar plek drie. Superman De Gendt werd verrassend derde in de tijdrit. Juju leidt nu het GC met 1.30 minuut voorsprong op Thomas.

De Tour was gemaakt voor Pinot en Bardet, maar Alaphilippe lijkt nu de belangrijkste Franse troef  voor het geel. Pinot zat eerder deze week te snurken achter in het peloton tijdens een waaieretappe en verloor kostbare tijd.
Precies 100 jaar geleden werd overigens de gele trui geïntroduceerd in de Tour. Om de leider in het klassement te herkennen werd de opvallende gele trui bedacht. Juju was zichtbaar trots om het geel na zijn sensationele tijdritzege weer om zijn schouders te krijgen. Wie had dat voor de tijdrit gedacht? Kan hij met zijn leeuwenhart ook het hooggebergte overleven? Niemand gelooft het, behalve Juju zelf.

Ab+