Eindelijk!

Met de mededeling van premier Rutte - hij leeft nog na het uitgesproken wantrouwen - dat de terrassen weer open mogen kreeg Nederland een stukje vrijheid terug. 

Na een koude poging op 28 april in Scheveningen, gingen we los op zaterdag 1 mei in Leiden. Nicht Jaq was speciaal uit Rotterdam gekomen voor een wijntje op het zonovergoten en windvrij Koetshuis terras. Of was het toch voor die ene exclusieve zomerjurk? Met vriend Hans - altijd te porren voor een feestje - vonden we met veel geweld en onze natuurlijke charme een plekje in de zon. Voor Ing was het dubbel feest na een nieuwe iPhone. Dochter Juul, sinds November op kamers, schoof ook nog even gezellig aan. 

We negeerden vrolijk de Bitterballen-waarschuwing van Rutte en genoten van de Nederlandse delicatesse. Om 18u was het feestje tot ons ongenoegen ten einde. Het proefde naar meer. Op naar een mooie zomer. #staysafe. 

Ab+

Bemeler canyon

De Amstel Gold Race zou dit jaar zonder publiek verreden worden in verband met de coronamaatregelen. Het parcours werd hermetisch afgesloten voor publiek. Dat zullen we nog wel eens zien was mijn eerste gedachte als groot wielerfan. Ik had tot dan toe keurig de coronaregels van de overheid nageleefd hoor.  Sterker nog, het doorbreken van drie schillen (!) roadblocks werd een uitdaging die ik wel durfde aan te gaan. Een beetje burgerlijke ongehoorzaamheid is mij dan ook niet vreemd. Daarnaast is de liefde voor de koers niet te stoppen. En passant een goede gelegenheid om de familiebanden met mijn zus in het Limburgse Cadier en Keer weer aan te halen. 

De wielerhelden moesten 12 ronden van 16,9 kilometer afleggen op het afgesloten parcours waarin onder andere de beklimming van de Bemelerberg. Ik gooide zaterdagochtend mijn ATB achterin de Volvo en ik vertrok op de cruise control - 1 op 16! - richting Zuid-Limburg. Mijn zus had voor de lunch een lekker taartje en roomboter kadetjes gehaald. Na de lunch  ging ik volgevreten op zoek naar mijn Hotelletje 'Valkennest' in Oud-Valkenburg. Dankzij de noodzakelijke beautysleep op de hotelkamer vloog ik over de Limburgse kuitenbijters - onder andere de Keutenberg en de Eyserbosweg - om mij vervolgens te laven aan een oversized  Wienerschnitzel en patat. 

Om 8.30u de volgende ochtend werd ik gewekt door het papier gekraak van mijn ontbijtje-to-go dat voor de kamer was neergezet. Hoe kon ik door de drietraps Amstel Gold Race-verdedigingslinie heen breken? 

Na het afschudden van een aantal Boa's in mijn eerste poging vond ik bij mijn tweede poging de ideale spot. Achter de Mergelgroeve bij de Bemelerberg vond ik een gat - Romeins  wandelpad - in de AGR-verdediging. Via een kiezelige gravel route op mijn ATB vond ik een prachtige Bemeler canyon waardoor ik, even verderop, een mooi uitzicht had op het AGR parcours op de Bemelerberg.  De Bemeler canyon was een gigantische kloof met meters hoge rotswanden aan weerszijden. Mijn wielerhart maakte een sprongetje toen ik het perfecte plekje gevonden had aan het parcours. Een jonge Fransman - Jean - had de panorama ook gevonden na een minutieuze voorbereiding. Ik schrok me rot toen hij bij iedere passage een hanenpruik opzette, de Franse vlag om zijn schouders hing en luidkeels het Franse volkslied zong voor Alaphilippe. 

Na mijn beautysleep in het aangrenzende grasland was het zaak om bij de laatste vijf ronden scherp te blijven. Om mijn energienivo op peil te houden nam ik om het half uur drie gelletjes, twee rijsttaartjes en twee energy bars. De plastic verpakking gooide ik weg in de daarvoor bedoelde zones om diskwalificatie te voorkomen. 

Usual suspect Wout van Aert won in een millimetersprint van de driekoppige kopgroep voor Tom Pidcock en nam daarmee revanche voor zijn nederlaag in de Brabantse Pijl. Bij de vrouwen won veterane Marianne Vos haar eerste AGR. 

Bij het verlaten van de Bemeler canyon, op weg naar mijn ATB, biechtte ik mijn AGR-zonden op bij het kapelletje in de steengroeve onder aan de Bemelerberg. #staysafe 

Ab+

Aranburu, het vriendelijke Baskische monster.

Ter voorbereiding op de Ardennenklassiekers was het halve wielerpeloton neergestreken in Spaans Baskenland voor een uitdagende ronde. 

Het mooie lenteweer in Nederland was nog ver weg en politiek Den Haag breekt zijn hoofd over waarom leugenaar Rutte bleef zitten en eventuele versoepelingen nu we het coronavirus langzaam onder controle krijgen. De zorg is overigens minder positief. Ideale omstandigheden dus om weg te dromen bij de Baskische wielerronde. 

Team UAE was naar Baskenland getrokken met een sterrenensemble. Pogacar, McNulty, Hirschi, Majka stonden gesoigneerd aan de start. Primoz Roglic moest het doen met de youngsters Vingegaard, Oomen en Tolhoek. Astana hield het bij lokale helden als Fraile, Izagirre en Aranburu. De laatste naam doet me denken aan een vriendelijk monster uit een Baskisch sprookje. 

Op het bergachtige parcours daalden het Astana trio regelmatig met gevaar voor eigen leven. Zo won Aranburu glorieus de 2e etappe. Tegen de 100 km p/u stortten ze zich naar beneden om de klassementsploegen als Jumbo-Visma en UAE onder druk te zetten. Zo ook in de laatste korte koninginnenrit - zeven beklimmingen - naar het heiligdom van Arrate. In de afdaling van de vierde beklimming, de Elosua-Gorla, daalden de Astana-mannen weer als een baksteen. Maar team Jumbo-Visma met Oomen en Roglic waren alert mee. Zo ook de eenlingen Gaudu en Carthy. Movistar was met Mas en Valverde vertegenwoordigd. De mannen van UAE met gele truidrager McNulty hadden de slag gemist en moesten in de achtervolging. In zijn ijver de kopgroep te achterhalen loste kopman Pogacar op de volgende beklimming, de Krabelin, zijn ploeggenoot en klassementsleider McNulty. Op datzelfde moment plaatste Roglic in de kopgroep een versnelling waardoor veel renners, waaronder Landa, moesten passen. Carthy, Gaudu en Valverde konden wel mee, maar de laatste moest even later toch lossen. Pogacar met onder andere Vingegaard en Yates bleven op een klein gaatje. Op de laatste beklimming naar het heiligdom van Arrate demarreert Gaudu. Roglic kan aanklampen, maar Carthy moet de twee laten gaan. Omdat de achtervolgende groep, waar iedereen naar Pogacar kijkt, niet dichterbij komt gaan Gaudu en Roglic uitmaken wie de etappe wint. Ze gooien het op een akkoordje. Roglic laat deze keer - in Parijs-Nice geen kadootjes - de etappe aan de Fransman en wint zelf de Ronde van Baskenland. Zo wint hij het eerste onderlinge duel, na de dramatische Tour in 2020, met Pogacar. Wordt vervolgd. 

Ab+

Deense hoogmis in Vlaanderen.

Tijdens het paasontbijt pakte ik de start van de 105e Ronde van Vlaanderen mee. Om klokslag 10u werd in Antwerpen het startschot gegeven. Terwijl ik de vierde plak Paascake achter mijn kiezen duwde werden de renners weggeschoten in Antwerpen voor 254 kilometer waarin negentien (kasseien) hellingen. 

De fenomenale vorige editie weet ik nog als de dag van gisteren. MVDP won in een machtige sprint nipt voor zijn aartsrivaal Wout van Aert. Beide wielerhelden hebben al een paar mooie overwinningen op hun naam dit jaar. MVDP won op magistrale wijze de Strade Bianche en twee etappes in Tirreno-Adriatico. Wout van Aert maakte ook indruk in Tirreno-Adriatico en in Gent-Wevelgem. 

De poort naar de finale was zoals altijd op de Oude Kwaremont met een max stijgingspercentage van 11,6%. Hier werd gas gegeven door de mannen van Deceuninck-Quickstep en MVDP. Het was koers. Op de daaropvolgende Paterberg gaan de Deen Asgreen en MVDP er voor de eerste keer vandoor. Van Aert moest een gaatje laten. Echter voor de Koppenberg - max 22% - komt alles weer samen. Op de daarop volgende hellingen hetzelfde scenario. Asgreen en MVDP rijden weg en in de afdaling komt de rest terug. Echter op de Oude Kwaremont blijven ze weg na een versnelling van MVDP. Ook van Aert moet passen. Samen rijden ze over de Paterberg richting de finish. Kat in het bakkie zou je zeggen voor MVDP. Maar na 254 kilometer is dat niet zo evident. Asgreen verslaat MVDP in een sprint-a-deux en wint verrassend de Vlaamse hoogmis. MVDP blijft ontgoocheld achter. De taaiste heeft gewonnen vandaag. Gelukkig won veterane Annemiek van Vleuten, tien jaar na haar eerste succes in de ronde, de hoogmis voor een tweede keer. Op de laatste beklimming van de dag, de Paterberg, kon niemand haar wiel houden. 

MVDP zet zijn zinnen vanaf vandaag - nou morgen dan - op het mountainbiken. Het houdt hem in ieder geval scherp op zoek naar goud op de Olympische Spelen in Tokyo. 

Ab+

Afgang Oranje in Istanbul

Het Nederlands elftal verloor woensdagavond op dramatische wijze zijn eerste kwalificatiewedstrijd uit tegen Turkije voor het WK 2022 in Qatar. 

De verwachtingen waren vooraf hooggespannen aan tafel bij Studio Sport. De sfeer met vaste ‘analytici’ Raphael van der Vaart en Pierre van Hooijdonk was zelfs een beetje uitgelaten. Presentator Sir Tom Egbers had zijn handen vol aan de melige ex-voetballers. 'We' zouden die Turken wel even voetballes geven. Een overwinning was een zekerheidje.  

Het liep anders. Oranje begon in het immense lege stadion Atatürk Olimpiyat in Istanbul weer eens te slap. Vooraf aan het duel werd bondcoach Frank de Boer nog even gevraagd naar de situatie in Qatar.  Uit onderzoek van The Guardian bleek dat inmiddels 6500 arbeiders zijn overleden bij de bouw van de WK-stadions. De Boer heeft in een ver voetbalverleden zijn zakken gevuld met foute oliedollars uit Qatar. Zijn broer Ronald was notabene Qatar ambassadeur om het WK naar het verderfelijke oliestaatje te halen. De FIFA - Blatter - deed de rest. De discussie is, wat mij betreft, een beetje ‘too little, too late’ en bij de voetballers aan het verkeeerde adres, hoewel ze wel - als ze de ballen hebben - hun stem via social media kunnen laten horen. Het is immers ruim 10 jaar (!) na de toewijzing door de corrupte FIFA aan Qatar. Toewijzing van het WK voetbal aan een land die het niet zo nauw neemt met mensenrechten en waar het in de zomer ver boven de 40 graden wordt is natuurlijk volslagen idioot. Maar ‘money makes the world go round’ vrees ik. Of wilden de spelers van Oranje met hun wanprestatie een statement maken naar Qatar? 

Oranje begon dus ongeconcentreerd en kwam ongelukkig op achterstand door een van richting veranderd schot. Zelf dwong Oranje de hele wedstrijd te weinig af . Nog voor rust werd het door een terecht gegeven pingel 2-0. Vlak voor rust scoorde Oranje de Anschlusstreffer, maar waar was de VAR of doellijntechnologie wanneer je ze nodig hebt? Het ontbreken van deze tools is een regelrechte aanfluiting wanneer de belangen zo groot zijn. Vlak na rust werd het zelfs 3-0 uit een verdekt afstandsschot voor de Turken. 

Een afgang zoals zes jaar geleden - ook kansloos 3-0 ten onder - dreigde voor Oranje. Frank de Boer keek eens naar de bank. Babel ?! WTF. Waarom selecteer ik hem eigenlijk nog steeds? Een pinchhitter hebben we nodig. Oh nee, die heb ik niet geselecteerd. Vooraf aan de wedstrijd was er veel discussie waarom de veel scorende spits Weghorst bij het Duitse Wolfsburg niet geselecteerd was. Wat moet die jongen dan doen om geselecteerd te worden? Luuk de Jong - vertrouweling van de Boer - werd in de spits gegooid. Ook Davy Klaassen werd ingebracht. De dood of de gladiolen. Even later scoorde Klaassen de Anschlusstreffer. Vlak daarna maakte de Jong, zoals alleen hij dat kan, een frommelgoal. Zou het dan nog kunnen? Maar mr. Turkije, Burak Yilmaz, maakte met een geweldige vrije trap aan alle illusies van Oranje een einde. 

Exemplarisch voor het belabberde spel - onderschatting, weinig arbeid en geen tempo - van de duurbetaalde Nederlandse profs was de gemiste pingel van 'sterspeler' Depay in blessuretijd. Een pijnlijke nederlaag richting Qatar. Jong-Oranje deed het niet veel beter. 1-1 tegen Jong-Roemenië. Enfant terrible en supertalent - nu ff niet - Ihattaren schitterde door afwezigheid. 

Ab+

La Primavera

Op het Katwijkse Zuidduinen wielerpad werd ik ingehaald door een aantal mini-wielrenners van Swift - Leidse wielerclub. WTF dacht ik in eerste instantie. Maar al gauw realiseerde ik me dat ik op een MTB reed en de mini's op een racefiets. Ook moest ik mijn energie sparen voor de langste klassieker vanmiddag. 

Milaan Sanremo stond op de wielerkalender. Eeuwige rivalen MVDP en van Aert hadden in Tirreno-Adriatico onderling al wat prijzen verdeeld, maar La Primavera is een echte hoofdprijs. 

In elke wedstrijd waar MVDP start dit seizoen baart hij opzien. Of het nou een solo is van 55 (!) kilometer in Tirreno-Adriatico of machtige punches in Strade Bianche, hij doet en kan het allemaal. De rest van het peloton kan alleen maar met grote bewondering lijdzaam toekijken hoe hij iedereen deklasseert in elke koers waarin hij start. Hij rijdt iedereen, klassieke renners en klassementsrenners, overal en altijd op een hoop. Merkxiaans durf ik, na zoveel fenomenale overwinningen, wel te zeggen. 

De uitdaging voor MVDP was om zijn aanvalsdrift te beteugelen in de langste klassieker, 299 kilometer lang. De monsterlijke klassieker wordt traditiegetrouw beslist op de laatste twee 'beklimmingen' na ruim 270 kilometer. Daar ligt eerst de beklimming van de Cipressa met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,1% met uitschieters naar 9%. Daarna volgt al snel de Poggio tegen 3,8% gemiddeld. Stelt geen reet voor zou je zeggen, maar wel met 290 kilometer  in de benen. Na de twee 'beklimmingen' volgt een razendsnelle afdaling naar de finish op de via Roma in Sanremo. 

MVDP startte in Milaan met zijn witte broek. 'Not done' in het peloton, maar daar heeft Mathieu natuurlijk schijt aan. Van der Poel met witte broek, de concurrentie wist hoe laat het was.. 

Op de Cipressa nam Jumbo-Visma het initiatief om de koers hard te maken. Die rol werd in de steile afdaling overgenomen door Ineos. Gelukkig kwam het peloton met de drie favorieten - van Aert, Alaphilippe en MVDP - goed door de technische afdaling richting de Poggio. 

Als een op hol geslagen kudde ging het verder richting de Poggio. Vluchtpogingen van Alaphilippe en van Aert strandden op de Poggio klim. Het tempo bleef hoog en niemand kon wegkomen. Zelfs MVDP niet. Het tempo lag te hoog en de klim was niet steil genoeg. Eenmaal beneden demarreerde Jasper Stuyven op een onbewaakt moment. Kragh Andersen achterhaalde hem nog wel maar na wederom een demarrage van Stuyven moest hij passen. Ook de aanstormende groep waaronder MVDP, van Aert en Ewan kwam te laat. De Belg van Trek-Segafredo  wint voor alle topfavorieten zijn eerste monument op de via Roma in Sanremo. 

MVDP en van Aert zullen op zoek moeten gaan naar revanche in de Vlaamse klassiekers. Stay safe. 

Ab+

Durf te kiezen

'Gvd, wanneer gaan de winkels nou eens een keer open? Als Wilders aan de macht was geweest waren ze al lang open geweest'. Ik stond voor de Action even van de zon te genieten toen een Leidse Tokkie op zijn brommert deze genuanceerde tirade afstak op de dag voor de tweede kamerverkiezingen. In de avond, zie ik de lijsttrekkers van de politieke partijen met frisse tegenzin aanschuiven bij de talrijke Peppi en Kokki-tv-programma's.  Even daarvoor had ik met de familie, waar mijn dochter voor het eerst mocht stemmen, mijn stem uitgebracht in de Hooglandse kerk in Leiden. 

Alles om de kiezer voor de tweede kamer verkiezingen te pleasen waarvan de meeste geen flauw idee hebben op welke partij te stemmen. Dat politici vaak het eerlijke verhaal niet durven te vertellen helpt ons ook niet. Mega-windturbines oké, maar toch niet in the backyard van mijn kiezers. 

Ook deze verkiezingen zullen veel kiezers van de ene naar de andere partij hoppen. Misschien in dit coronajaar wel meer dan andere jaren. De keuze is dan ook reuze. Dit jaar staan op het stembiljet van de tweede kamer verkiezingen een recordaantal partijen, 37. Hoezo versplintering van het politieke landschap? Mijn partijtje Volt en rechtse Forum-afsplitsing JA21 zijn de nieuwkomers met stip. 

Grote vraag is hoe de politiek zijn geloofwaardigheid terug wint na onder andere het vernietigende toeslagen dossier? De wetgever, ministeries en rechterlijke macht waren jarenlang doof en blind voor signalen uit de samenleving. Maar 'gelukkig' voor het Haagse pluche overtopt corona deze problemen. 

Maar ook is er veel onrust binnen Nederland. Het populisme - PVV, FvD en JA21 - wint terrein. En niet alleen in Nederland, maar in heel Europa en daarbuiten. Rechts radicalen gebruiken steeds vaker geweld. Het vertrouwen in de politiek is tot een minimum gedaald. Een deel van de mensen, door Hillary onhandig Deplorables genoemd, voelt zich niet gehoord. Ze voelen zich niet meer vertegenwoordigd door de 'elite' in Den Haag. De echte problemen worden te weinig besproken. In de campagne gaat het te veel over wie doet het straks met wie. De toeslagen affaire, de scheve woningsituatie, racisme, wat willen we met europa, inkomensonzekerheid, de uitgeklede zorg, het uitgeholde onderwijs en ‘hoe gaan we de klimaatdoelstellingen halen’ worden onvoldoende besproken. En dan heb ik het niet eens over hoe we een volgende virus epidemie kunnen voorkomen of een vereenvoudiging van het sociale en belasting stelsel. 

Rutte hoeft niet in al die lullige talkshows aan te schuiven. Het lijkt of niks van de bovenstaande problemen aan hem blijft kleven. De man zonder visie voert goedkoop campagne tijdens zijn tweewekelijkse corona persconferentie die door ruim 5 miljoen mensen bekeken wordt. Samen tegen corona is zijn mantra, maar een deel van Nederland is het zat. Nog altijd is de zorg leading bij het corona beleid, maar jongeren en de economie gaan naar de klote. Gelukkig voor Rutte gaat het onder invloed van de vaccins de goede kant. Toch wordt Rock Werchter me dit jaar wederom door de neus geboord. Ondanks alles staat Rutte bovenaan in de peilingen. In de peilingen heeft zijn VVD bijna twee keer zoveel zetels als de tweede partij, de PVV of D66. Omdat hij zo lekker gewoon is gebleven. Hij komt op de fiets voor het zoveelste corona Catshuisoverleg...uitslover. Een ander gezicht en visie (!) lijkt me na 10 jaar Rutte geen overbodige luxe. 

Ook de 'vrouwenkaart' wordt in de campagne veelvuldig - met name door Sigrid  Kaag van D66 - getrokken. Online hate mails jegens vrouwen door anonieme idioten is niet van de lucht. Maar ook in de ministerraad is gebleken dat vrouwen eerder worden afgekapt dan hun mannelijke collega's. Maar dan duurt de vergadering nog langer had Rutte gezegd…. 

Dat Baudet nog met een strontkar de boer op gaat is een uitzondering, de verkiezingscampagne wordt voornamelijk - mede door corona - online gevoerd. Hierdoor ligt misinformatie op de loer. Kijk maar in de VS wat voor gevolgen dat kan hebben. Hoe voorkomen we dat iedereen zijn eigen waarheid heeft? De techreuzen doen hun best, maar zijn zij de juiste partij om in te grijpen en wanneer? 

Hier in Leiden gaat het voornamelijk over de controversiële herinrichting - inclusief extra veld hockeyclubje - van het Roomburgerpark. Ook hier regeert de elite… 

Ab+