Intelligente Lockdown

Onze wereld staat al bijna een maand stil door het coronavirus. Op toeristische trekpleisters over de hele wereld is het nu stil. Dit levert surrealistische plaatjes op. De planeet kan wel even op adem komen. En misschien wij zelf ook wel..

Veel landen zitten nog in lockdown om het virus onder controle te krijgen. Zo ook Nederland, een intelligente lockdown weliswaar, whatever that may be. Dit impliceert dat de lockdown van andere landen per definitie dommer of in ieder geval minder intelligent is....
Terwijl veel landen onderling solidariteit tonen geeft dickhead Trump traditiegetrouw anderen de schuld. 'The China-virus' heeft het zwaar getroffen VS in zijn greep. New York is het epicentrum van de VS. Narcist Trump is ook in deze crisis de incompetente idiot die het virus veel te lang als een hoax omschreef.
Onze minister van Financiën slaagt er ook in om een harteloze lul gevonden te worden. Hoekstra heeft namelijk de woede op zijn hals gehaald van Italië, wat keihard geraakt is door het coronavirus. In de Zoom video-meeting ging hij er met gestrekt been in. De portemonnee trekken zonder voorwaarden ging de glamourboy van het CDA, ook in deze barre tijden, te ver. Een gift oké, maar gezamenlijke eurobonds - lening van alle EU-landen - is een brug te ver. Italië wil doorgaans niks met de EU te maken hebben behalve in crisistijd...Zijn toon was misschien iets te streng. Deze clash is niet nieuw maar lijkt de voorbode van de implosie van de Europese Unie. Hoe lang kan het noorden het losbandige financiële karakter van het zuiden nog tolereren? De noordelijke landen hebben de zuidelijke landen ook nodig. Zeker nu de VS wereldleider af is en China hard op de deur klopt.
Gelukkig krijgen we volgens het RIVM  het virus langzaam onder controle. Maar voorlopig zitten we nog wel even thuis. 'Hou vol', drukte premier Rutte ons op het hart.
De politiek zoekt een intelligente manier - een domme manier zou niet intelligent zijn - om inzicht te krijgen in de verspreiding van het virus. Apps zullen de politiek gaan ondersteunen. Andere landen zijn hier al langer mee bezig. Welke mensen hebben het virus, met wie zijn ze in contact geweest en welke mensen hebben reeds antistoffen aangemaakt. Hoe ver zal dit ingrijpen op de privacy? Zijn wij als Nederlanders bereid een stukje van onze privacy op te geven? Of zijn we toch bang dat de  techreuzen hier misbruik van maken.
De politiek denkt na over een exit strategie. Virologen adviseren de politiek met behulp  van de apps wat een goede manier om onze intelligente lockdown langzaam af te schalen zonder dat het virus weer de kop opsteekt. De politiek denkt zo de economie weer een beetje lucht te geven die het zo hard nodig heeft.
Wordt social distancing - 1,5m - het nieuwe normaal? Is een knuffel iets uit het verleden? Kan ik of mijn kinderen nog genieten van Pinkpop, samen met 50.000 man? Of is het na twee maanden weer business as usual?  Dat lijkt bijna onmogelijk gezien de aard van het virus en een vaccin nog bijna een jaar op zich laat wachten. Stay safe.

Ab+

Sportieve Lockdown

Het is inmiddels week 4 van onze Nederlandse intelligente lockdown. Begint de verveling al toe te slaan? Of toch wel lekker om even uit de ratrace te  zijn, niet meer te vliegen, meer oog te hebben voor anderen, geen ruis en terug naar wat echt belangrijk is?

Gelukkig krijgen we, ondanks de vele tragedies, het virus langzaam onder controle. Maar voorlopig zitten we nog wel even thuis.
Iedereen is op zoek in deze onzekere tijden naar enig houvast, iets om toch naar uit te kijken.

In mijn geval is dat sport. Wat is een leven zonder sport? De supporters, maar ook de sport zelf lopen, na de opschorting van alle sportwedstrijden, met hun ziel onder  de arm.  De KNVB gaat rollebollend over straat met de clubs en spelers over een competitieslot terwijl de UEFA, als Dagobert Duck, bang is voor het gemis aan harde euro's.
De wielrenners vinden elkaar wel. Nu alle wielerwedstrijden zijn opgeschort en buiten fietsen in veel landen taboe is, vieren online fietsplatforms - Zwift en Bkool - hoogtij.  Sterker nog, afgelopen zondag werd de Ronde van Vlaanderen, de lockdown edition, verreden op het Spaanse platform Bkool. Matthews reed vanaf zijn zonovergoten balkon in Monaco, Greg van Avermaet vanuit zijn stamkroeg, het Stammeke, Wout van Aert vanuit zijn aangeharkte tuin in Oudenaarde, Mike Teunissen vanuit zijn mancave en negen andere wielerverdetten vanaf de rollerbank in hun kot. De avatars zagen er gesoigneerd uit. Alleen het geluid van commentatoren José de Cauwer en Marcel Wuyts klonk vertrouwd. Zelfs de - virtuele - pintjes uit de Vlaamse kroegen ontbraken niet. Wielrennen anno 2020. Het is even niet anders. Kun je in een virtuele wereld ook tactisch koersen of is het gewoon 32 km volle bak koersen? Een zwetende Greg van Avermaet werd, na een solo, de eerste winnaar van de lockdown edition van de Hoogmis. Hij reed weg op de virtuele Paterberg. Wrang genoeg zijn eerste winst in de RVV. De graphics lieten nog wel veel te wensen over.  Het parcours was allerminst een Vlaams landschap.
MVDP deed zijn eigen rondje op e-sport platform Zwift.  Zwift is - meer dan Bkool - een game, compleet met Facebook likes en bonuspunten genaamd Power Ups. Sanders - een Zwift pro en triatleet - maakte optimaal gebruik van zijn 'Aero Power Up' (?!) en won het e-sport event. MVDP finishte anoniem in de achterhoede.
Er gaat niets boven het echte wielrennen maar kan qua data sharing - wattages, speed en heartbeat - nog wel wat leren van het digitale wielrennen. Stay safe, Parijs is nog ver.

Ab+

Mancave Corona III

De felle zon doet pijn aan mijn ogen. Na drie weken kruip ik uit mijn mancave. De  familieleden hebben groen licht gegeven om weer naar buiten te gaan. Mijn griepverschijnselen - corona?! - zijn nagenoeg weg. Misschien heb ik al bijgedragen aan de groepsimmuniteit, nobody knows.
De wereld gaat steeds verder op slot. China heeft brandmeester geroepen, maar de rest van de wereld staat nog in de fik. Het leven staat stil. De impact op de samenleving is ontwrichtend. Straten zijn leeg en mensen zijn onzeker over hun gezondheid en inkomen. Families zitten sowieso tot 1 juni met elkaar opgescheept.

Het virus is onvoorspelbaar en lastig controleren. Is het aantal IC-bedden genoeg of moeten er straks toch bizarre keuzes worden gemaakt? Als iedereen zijn gedrag aanpast komen we er samen uit. Speciaal voor jongeren is social distancing lastig. Gelukkig vult de app Houseparty de leegte. Ouderen zijn het meest kwetsbaar. Het aantal doden onder hen loopt nog steeds op. Ik breng boodschappen bij mijn vader anders moet hij de drukke supermarkt in met een verhoogde kans op besmetting. Hij krijgt een onveilig gevoel van deze coronacrisis, net als in de oorlogsjaren tijdens zijn jeugd.

Mensen in de zorg zijn in deze barre tijden de frontsoldaten. De helden in een nieuwe werkelijkheid. Zij maken het verschil. Ik heb het zelf meegemaakt. Maar dat zijn gvd wel dezelfde mensen die een paar maanden geleden op het Malieveld tevergeefs stonden te protesteren voor meer respect en geld. Times are changing.
Mijn poes Saar schuurt langs mijn benen. Ze wil nog wat zalm snoepjes. Blijkbaar had ze vergeten dat ik vijf minuten geleden nog wat snoepjes had gegeven. Zij heeft geen idee wat er aan de hand is in de wereld. Gelukkig maar. Ondanks haar geheugen als een zeef, kunnen we allemaal in deze tijden van thuis-isolatie wel iets van Saar leren. Leef in het nu, geniet van de kleine dingen, dagdroom, wees tevreden met niks doen, wees autonoom, blijf je verwonderen, heb schijt aan iedereen en kijk wat de dag brengt.

Naast het verschrikkelijke leed is de coronacrisis ook een gamechanger.  Winston Churchill zei ooit; 'Never waste a good crisis'. Leraren en andere werkenden werken massaal online vanuit huis, snelwegen en treinen zijn leeg. Vader en moeders zijn weer thuis bij hun kinderen. We hebben weer eens lege agenda's en komen er achter dat het afzeggen van afspraken - fear of missing out - helemaal niet zo moeilijk is. De luchtkwaliteit is nog nooit zo goed geweest. De saamhorigheid is groot. Maar voor hoe lang?
Deze crisis van ongekende omvang zet alles op scherp. Onze psyche, solidariteit, een toenemende generatiekloof, implosie van de EU, discussie economie vs. gezondheid, globalisering, de staat van onze gezondheidszorg en de wereldorde. Moeten we - whatever it takes - zwakke ouderen redden ten nadele van inkomen en welzijn van werkenden en jongeren de komende decennia (filosoof Damiaan Denys)?
Misschien kunnen we deze crisis gebruiken om de wereld mooier te maken. Wel het dringende verzoek aan de Chinezen om per direct te stoppen met het eten van gevulde rauwe vleermuizen. Stay safe.

Ab+

Mancave Corona II

Inmiddels bijna twee weken opgesloten in mijn mancave met lichte griepverschijnselen. Het gaat langzaam beter. Rond voedertijd gooien mijn kinderen of vrouw nog altijd wat eten - als de schappen tenminste niet leeg zijn - naar binnen om vervolgens snel de deur weer snel dicht te trekken. Mogelijk heb ik het coronavirus onder de leden maar gezien mijn milde klachten was het volgens de huisarts niet nodig om te testen. Ook mensen met milde klachten kunnen het coronavirus met zich mee dragen heb ik inmiddels van de experts begrepen. Dat is een hele geruststelling...

Het virus grijpt meer en meer om zich heen. Steeds meer landen kondigen draconische maatregelen af om verspreiding tegen te gaan. Italië zit potdicht en ook de VS - na het vliegverbod - komt niemand meer in of uit. Trump geeft gewoontegetrouw het buitenland de schuld. Wereldwijd wordt mensen met griepverschijnselen verzocht binnen te blijven, handen te wassen en enig contact te mijden. Sociale onthouding is het devies.
Ook de sport wordt hard getroffen. Voetbalwedstrijden en andere sportwedstrijden worden massaal gecancelled. Alleen Veronica Inside lult vrolijk door ondanks het gebrek aan voetbal.
Mijn hele wielervoorjaar is naar haaien. Actief - sinds twee weken geen meter gereden - maar ook passief. De Italiaanse voorjaarsklassiekers werden van de UCI kalender geschrapt. Zelfs de Ronde van Vlaanderen, waar ik voor het eerst met wielervrienden de Kwaremont zou bedwingen, is afgelast. De koers stopt voor niemand… behalve voor het coronavirus. Hoe België dit moet overleven is onduidelijk.
De samenleving wordt ontwricht, economie ligt op zijn gat, kroegen zijn dicht, beurzen staan diep in het rood, musea zijn gesloten en de mensen zijn onzeker over hun gezondheid en hun inkomen. Sinds mijn geboorte, ruim vijftig jaar geleden, heb ik niet zoiets bedreigend meegemaakt. De wereld staat even stil. Stay safe.

Ab+

Mancave Corona

Na de heerlijke mini wintersportvakantie in de Dolomieten kwam de kater. Het vervallen hotel Corona in Moena was een voorbode van een mondiale gezondheidscrisis.
Na een ATB ritje - gvd de zoveelste lekke band - kreeg ik griepverschijnselen. Pijn in de keel, hoesten en lichte koorts. Dit terwijl ik zelden ziek ben. Het coronavirus was na thuiskomst op alle journaals hot news. Het skigebied waar we waren geweest - Trentino Zuid Tirol - kleurde inmiddels ook donkerrood op de uitdijende internationale coronakaart. De Italianen kennende hadden ze de zaak duidelijk niet in de hand.

Het zal toch niet. Toch maar even de huisarts gebeld. Na een half uur in de wachtrij zei de assistente dat testen op corona niet nodig was gezien de lichte klachten. Uitzieken was het devies en veertien dagen geen contact met anderen. Ik werd door de familie twee  weken verbannen naar mijn man-cave. De zolderkamer heb ik sinds een aantal jaren ingericht als man-cave. Een groot tv-scherm, trofeeën uit een ver verleden, ontvreemd Rock Werchter bord, oud Specialized ATB frame - met suspension - en oude platenhoezen sierde de cave. Bij hoge uitzondering mogen andere familieleden hier ook chillen. Om het mogelijke coronavirus te lijf te gaan had ik multiple zeeppompjes en een familiepak wc-papier  ingeslagen.
Mijn familieleden gooien met voedertijd wat eten naar binnen alsof ik een roofdier in gevangenschap ben en trekken vervolgens snel de deur weer dicht. Mijn geplastificeerde smartphone is mijn enige communicatie met de buitenwereld.  Op mijn werk ben ik ook een persona non grata. Ik werd dringend verzocht om veertien dagen weg te blijven bij ons kantoor aan het Rapenburg. Mijn andere vrijwilligerswerk - scheuren met bejaarden - had ik uit voorzorg zelf maar opgeschort.
Ik leef inmiddels een week in isolement. Het gaat qua gezondheid al een stuk beter al mis ik wel het sociale contact. Koorts is verdwenen.  Ik snotter en hoest  nog wel een beetje. Italië heeft inmiddels alle scholen en universiteiten gesloten. Ons familie-event - ode aan de moeders Nel en Ted - staat ook op lossen schroeven. Ook 'mijn' geliefde Italiaanse wielervoorjaar gaat in rook op nu Italië alle sportevenementen heeft opgeschort. Zelfs superheld MVDP heeft koorts. Ik houd me hart vast.

Ab+

Dolomiti

We waren de Nederlandse grens nog niet over of ik werd door die Duitse wehrmacht op de foto gezet. Ik stond er - voor mijn leeftijd - goed op. Je mag blazen wat je wil met je Volvo op de Duitse autobahn, maar door de vele wegwerkzaamheden komt er in de praktijk van lekker scheuren op de autobahn weinig terecht. Of was het toch mijn vrouw die voortdurend op de rem ging staan als ik boven de 120 reed? Maar voor een zwarte zaterdag mochten we zeker niet klagen. Veel automobilisten zouden tekenen voor in negen uur naar München.
Je bent niet in München geweest als je niet in het Hofbräuhaus een biertje hebt gedronken met een pretzel. Maar zou het alcoholvrije bier ook geïnfiltreerd zijn in de Beierse biercultuur? Enigszins tot mijn verbazing schonken ze ook in de meest beroemde bierhalle van Duitsland een lekkere alcoholfreie Weissbier.

München was onze stop richting Italië, waar we voor het eerst sinds jaren weer zouden gaan skiën. Tenminste als er sneeuw ligt. In het huidige klimaat is dat echter geen zekerheidje meer. Ik zou de lange latten, gezien mijn lichtelijke instabiliteit, knie en pijnlijke rechterzijde, met pijn in mijn hart niet meer onder binden. Ik moest het doen met een plekje in de zon met uitzicht op de besneeuwde mythische Dolomieten en een Segafredo cappuccino. Ook geen straf.
De Dolomieten vormden het panoramische decor van de skilessen van Ing, Juul en Job. Het uitzicht op Rock Roda di Vael was fenomenaal. De bruin getinte skileraar Walter van Carezza Ski leidde hen in een onverstaanbare mix van Duits en Italiaans de berg af. Ing deed haar uiterste best om zonder kleerscheuren de blauwe piste af te komen.
De omgeving was adembenemend. Met de zon op de Ice Age-achtige rotsformaties is skiën in de Dolomieten de ultieme ski-ervaring. Mijn smartphone kon het panoramische geweld nauwelijks aan. De insta-waardige pics volgden elkaar moeiteloos op. Jammer dat ook in de Dolomieten het carnaval-virus heeft toegeslagen. Onnozele kerels verkleed als de ijskoningin Elsa uit Frozen en sneeuwwitje stonden in schril contrast met de ongerepte natuur. Of was het toch het dreigende coronavirus? Anyway, we maakten ons uit de voeten voordat any virus een voortijdig einde zou maken aan een zorgeloze vakantie.

Ab+

Parasite

De helft van de tijd ben ik mijn vrouw kwijt. Sinds ze een cinevillepas heeft is ze meer in de bios dan thuis. Nog voor de film een paar Oscars won, zei Ing dat ik naar Parasite moest gaan. Parasite, een Koreaanse zwarte komedie over een arm gezin dat infiltreert in een rijk gezin.

Het Kijkhuis in Leiden was sold out. Vriend Timo had gelukkig een plaatsje vrijgehouden. Ik moest de eerste helft even in komen, maar het originele script van Parasite is alleen al een reden om te gaan kijken. De overload aan Oscars vond ik ietwat overdreven.
Nog beduusd van het surrealistische en bloederige einde van de film stapte ik op de fiets naar huis. Hierbij reed ik bijna over een dronken studente heen. Ze droeg gek genoeg een schapen-onesie. Ze lag laveloos tegen een lantaarnpaal aan. 'Gaat het wel goed?', zei ik. 'Ja hoor, niks aan de hand'. Het was duidelijk dat ze teveel gezopen had. Al spugende kroop ze nog dichter tegen de lantaarnpaal aan. 'Mijn vriendinnen van Rapenburg 120 komen me zo wel halen hoor', zei ze vol overtuiging. Ik fietste weg, maar vertrouwde de zaak niet helemaal.
Ik belde aan bij Rapenburg 120. De deur ging open. In de deur stonden twee aangeschoten studentes. De één in een konijnenpak  - met getekend zwart Dali snorretje - en de ander in een varken-onesie. Ze konden nauwelijks op hun benen staan en hielden zich staande door elkaar vast te houden.
De film is toch al afgelopen? Ik werd door de absurde setting in het Leidse studentenhuis wederom Parasite ingetrokken. Ik kneep mezelf in mijn arm. Het was toch echt. Ik vertelde dat hun vriendin, volledig out, tegen een lantaarnpaal aan lag. Het gebeurt blijkbaar regelmatig want ze blikten of verbloosden niet. Wel waren ze bereid om even mee te 'lopen'. Ze waggelden achter me aan. 'Goed dat u even langs kwam hoor', sprak het aangeschoten konijn met dubbele tong alsof ik gezellig op visite kwam. Ze schreeuwde luid de naam van haar vriendin aangezien we haar niet meer aantroffen bij de lantaarnpaal. Uit een steegje kwam Monique, alsof er niks gebeurd was, tevoorschijn. 'Hoi, wat doen jullie hier?' Het studentenleven is full of surprises, net als Parasite.

Ab+