9/11, 20 jaar later.

Afgelopen week was het twintig jaar geleden dat de VS op eigen bodem werden aangevallen door moslimextremisten. Twee vliegtuigen onder andere vlogen de Twin Towers van New York in en liet de VS in totale verbijstering achter. Ik werkte toen bij de Amerikaanse computergigant Compaq in Gorinchem waar alle alarmbellen afgingen. 

Als gevolg van de aanval op 9/11 begon de VS de 'War on Terror', onder andere in Afghanistan. Irak was later - onder valse voorwendselen - de pineut. 20 jaar later (?!) vertrokken de VS - en in hun kielzog de EU -  uit Afghanistan. Nog voordat de VS zijn hielen hadden gelicht namen de 'verslagen' Taliban de macht in Afghanistan over. Het gevolg was een totale chaos op het vliegveld waar veel Afghanen het verscheurde land wilden verlaten. Met luchtbruggen redden de VS en de bondgenoten wat er te redden viel, maar de hele situatie was tekenend voor het failliet van de VS. Het dramatische beeld van Afghanen die zich wanhopig vastklampen aan de vleugel van vertrekkende militaire vliegtuigen was exemplarisch. 

Met hun eenzijdige aangekondigde vertrek - America First - zette Biden in navolging van Trump de EU-bondgenoten voor het blok. Oh ja, Frankrijk en de UK waren doodleuk op eigen houtje al eerder begonnen mensen uit Afghanistan te evacueren. Nederland, in naam van 'nieuw leiderschap' Kaag, was verbijsterd. Het zou me meer verbazen wanneer de EU wel gezamenlijk zou optrekken. 

Het 'opgeleide' Afghaanse leger legde de Taliban geen strobreed in de weg. Ook (een groot) deel van de burgers staan niet geheel onwelwillend tegenover de Taliban. Zij willen een rustig, stabiel en veilig bestaan ook al gaat dat ten koste van vrijheden. Voor veel vrouwen is het echter een hard gelach. 

In 20 jaar zijn er miljarden uitgegeven en heeft de 'vrijheid' strijd duizenden doden - Afghanen en militairen - gekost. Hebben we daar dan twee decennia voor Jan Lul gezeten? Ja. Volmondig Ja. Op macroniveau zeker. Het westen is er niet in geslaagd om democratie te brengen. Misschien wat naïef gezien de historie van het verscheurde land en het ontbreken van een concreet plan na de invasie. Wie zijn wij om ons Westerse model aan andere landen op te dringen? Volgens Biden was dit overigens niet de bedoeling. Terreurorganisatie Al Qaeda - beschermd door de Taliban - onschadelijk maken was het belangrijkste doel. Missie geslaagd toch? Osama Bin Laden, het brein achter 9/11 en leider Al Qaeda, was immers opgepakt en gedood in 2011.

Op microniveau is de missie misschien gedeeltelijk geslaagd. Meisjes gingen - gaan?! - naar school en lokale initiatieven zoals het slaan van waterputten kwamen van de grond. 

Veel vragen blijven echter over. Wat heeft het Westen geleerd? Krijgen we een inclusiever Afghanistan - Taliban 2.0 - of gaat de Sharia Afghanistan wederom beheersen? Komt er een burgeroorlog? Welke rol speelde 'vriend' Saudi-Arabië bij 9/11? Zullen China en Rusland in het gat springen wat de VS heeft achtergelaten? Kunnen we 'failed states' wel aan hun lot overlaten? 

Biden heeft gezegd dat dit een einde is aan de grootschalige inzet van militaire troepen in het buitenland nu en de toekomst. Biden heeft zijn handen immers vol aan 'America First'. Misschien is de wereld wel beter af. Fingers crossed. 

Ab+

Wielerbedevaart IV

Roglic won voor de derde achtereenvolgende keer de Vuelta. Na het Olympisch goud in de tijdrit won hij zondag in Santiago de Compostela zonder enige bedreiging de ronde van Spanje. 

De Vuelta werd beslist in de 17e en 18e etappe. De 17e etappe eindigde op de onregelmatige slotklim Lagos de Covagonga. De extreem zware klim ging door het adembenemende Picos de Europa in Asturië. Op de voorlaatste klim - La Collada Llomena - gooide Bernal al vroeg de knuppel in het hoenderhok door 60 kilometer voor de streep te demarreren. Alles of niets had hij al voor de etappe aangekondigd. Alleen Roglic kon de Colombiaan volgen. De Noor Eiking in de rode trui moest al eerder in de etappe lossen. Omdat Roglic vorig jaar de grootste moeite had om zijn regenjasje aan te krijgen nam hij deze dit jaar in de afdaling van La Collada Llomenade niet aan van zijn soigneurs, maar pakte hij wel een Spaanse krant aan van een Spaans meisje. Op de laatste  klim naar het prachtige Lagos de Covagonga loste de ongenaakbare Sloveen Bernal op 7 kilometer voor de top. Bernal ging strijdend ten onder. Hij werd nog voor de finish gegrepen door de achtervolgende groep met onder andere Mas, Kuss, Lopez en Haig. Roglic mocht het rood aantrekken. 

In de laatste bergetappe naar de steile Gamoniteiro - 14,6 km tegen 9,8% gemiddeld - greep Lopez van Movistar zijn kans en schoof door zijn winst op naar de derde plaats. Echter hij verloor zijn derde plaats de volgende etappe alweer aan Haig met dank aan zijn ploeggenoten Padun en Mader. Zijn ploeggenoot Mas kon wel de Bahrein-Merida trein wel volgen. Lopez stapte even later doodleuk uit frustratie af…

Voor de afsluitende tijdrit in Santiago de Compostela waren de podiumplaatsen eigenlijk al vergeven. Het leverde wel mooie plaatjes op van het wereldberoemde bedevaartsoord. Roglic finishte - aan zijn stand verplicht - als eerste op zijn gouden Olympische tijdritfiets voor de Kathedraal in Santiago. De Deen Cort Nielsen kon alles in deze Vuelta en werd in de tijdrit tweede. De jonge Nederlander Arensman van DSM verraste met een derde tijd. Jakobsen werd winnaar van de groene trui. De bolletjestrui was voor de jonge Australiër Storer. 

De wielerpelgrims hebben na drie weken koers op hun tandvlees Santiago de Compostela gehaald. De camino was voor de uitgelaten Roglic èèn grote zegetocht.  Jakobsen stak, na het winnen van drie etappes en de groene trui, uit dankbaarheid een kaarsje aan in de kathedraal. Ook Storer en Cort Nielsen dankte de heilige Jacobus voor een prachtige Vuelta. Ik sluit me daar volledig bij aan en heb intens genoten, ook van het adembenemende Spaanse landschap. Weer een aantal mooie vakantiebestemmingen aan mijn lijstje toegevoegd. De Spanjaarden, die sinds 25 jaar geen etappe hebben gewonnen, moesten 100 rozenkransjes bidden als boetedoening.    

Volgende afspraak is het WK in Leuven. Hasta luego. 

Ab+

Bruxelles

Toen mijn wielerbedevaart naar Santiago de Compostela - finishplaats Vuelta - in het water gevallen was door beperkt enthousiasme en beschikbaarheid van mijn vrienden, zocht ik het dichterbij. Brussel hostte de internationale atletiekwereld tijdens de Diamond League in het Koning Boudewijnstadion. Na mijn 'beautysleep' doorkruiste ik op de MTB de hoofdstad van Europa naar het stadion, vlakbij het Atomium. Prachtig hoe de oude spoorlijn 28A is  omgetoverd in een - Thurn en Taxis - park waar de Brusselaars kunnen recreëren. 

Onze Nederlandse atleten waren ook van de partij. De bekoorlijke Nadine Visser won nipt de 100 meter horden en Sifan Hassan de 1500 meter. Ook Mondo 'golden boy' Duplantis won - vanzelfsprekend - zijn polsstokhoog wedstrijd. Ook de internationale sprinttop op de 100 meter was aanwezig met Kerley en Bromell. Naast de wereldtop was ook de Smurfen familie goed vertegenwoordigd. Een aantal Belgische idioten hadden zich in het pak van Brilsmurf, Grote Smurf en Smurfin gehesen om atleten en toeschouwers te irriteren. Zelfs het Smurfenlied werd als een soort volkslied meegezongen door de enthousiaste 30.000 toeschouwers. Ik nam de rol van de afwezige Moppersmurf met veel plezier waar. In de hele stad overigens een overkill aan het blauwe getekende mannetje. In de vele Chocolateries, in het hotel en in de kroeg. 

Anders dan in Parijs geen dure mode- of parfumeriezaken in de galleries, maar pralines zaken zo ver het oog reikte in de prachtige St. Huberts Gallerie. De één nog exclusiever dan de ander. Bij iedere etablissement kreeg ik zonder te vragen - echt - een bonbon gratuit. Ik kon het niet laten om bij Manneke pis langs te gaan. Gek genoeg stond hij aangekleed (?!) voor het oog van de tientallen toeristen in zijn broek te plassen. 

Zaterdagochtend ging ik door naar de Benelux Tour in Ottignies-Louvain-de-Neuve, of all places. Het Belgische plaatsje bleek een bizar labyrint van wegen, een dozijn donkere  betonnen parkeergarages (!) en afgrijselijke huizen te zijn. 'Unheimisch' zouden de Duitsers zeggen. Bij de Jumbo-Visma bus sloeg Dumoulin zijn stuur nog even recht. Ik wist niet hoe ik dit moest opvatten.

Even verderop poseerde een knulletje van hooguit 6 jaar met een Napoleon hoed van zijn grote held. Ik was in Waterloo. Daar werd Napoleon verslagen in 1815 door Hertog van Wellington, leider van een Nederlands-Britse Hannoverse coalitie van de Zuidelijke Nederlanden, België en Nederland waren toen nog één. Op de klanken van 'Borderline' van Madonna bij Studio Brussel vloog ik weer naar huis in de geleende Suzuki van opa Daan. Ruim op tijd om Max Verstappen de Grand Prix in Zandvoort - of in mijn geval - Roglic de Vuelta zien winnen. Het Nederlands elftal sla ik gemakshalve even over… 

Ab+

Wielerbedevaart III

In de tweede week pakten 'Destroyer' Storer van DSM en Cort Nielsen (EF) hun tweede etappezege in de Vuelta. In de 10e etappe sprong Storer weg uit een kopgroep op een steile pukkel. Na een solo van 20 kilometer kwam hij alleen aan in Rincon de la Victoria. Ook Cort Nielsen pakte zijn tweede overwinning. In de 12e etappe met twee klimmetjes rond Cordoba won de Deen een massasprint (!) nadat alle echte sprinters hadden gelost op de tweede klim. Zijn ploeggenoot Keukeleire verraste de sprinttrein van BikeExchange door van ver de sprint aan te gaan voor Nielsen. Matthews had (wederom) het nakijken. Hiermee nam Nielsen revanche voor zijn nipte nederlaag op woensdag. Vlak voor de finish werd hij voorbij gereden door Roglic op de Valdepenas de Jean, een muur van met stukken van 24%. 

In de tweede week wonnen ook Bardet en Majka een Vuelta etappe. Voor DSM was het alweer hun derde etappezege. Bardet - in de eerste week hard gevallen - bleef als sterkste over uit een kleine kopgroep in de veertiende etappe naar Pico de Villuercas. Hij nam ook de bolletjestrui trui over van Caruso. Terwijl ik met mijn MTB in de bossen rond Ootmarsum indruk maakte tijdens het jaarlijkse Leidse club weekend, imponeerde de pool Majka ook weer eens een keer. De renner van UAE rondde een indrukwekkende solo van 90 kilometer (!) af in de heuvelachtige 15e etappe naar El Barraco. Daarvoor won Senechal van Deceuninck-Quickstep onverwacht de dertiende etappe nadat sprintkanon Jakobsen het hoge tempo van zijn eigen sprinttrein - inclusief Senechal - niet kon volgen. Gelukkig maakte lead out Senechal de ontregelde sprint, voor Trentin, zelf af. 

In het klassement staat de Noor Eiking - wie? - verrassend nog bovenaan. De Noor van Intermarche-Wanty-Gobert baarde opzien door de favorieten in de tweede week 'gewoon' bij te houden. 

Roglic staat echter nog steeds op pole position voor het rood in Santiago de Compostela, ondanks zijn achterstand in het GC van anderhalve minuut. Een voorwaarde is dat hij wel op zijn Olympische fiets moet blijven zitten. In de afdaling van de 11e etappe naar Puerto de Almachar maakte de gewezen skivlieger een schuiver - zonder erg - op het asfalt. Zijn overgebleven concurrenten Mas, Lopez, Bernal, Yates en Haig raapten hem even later weer op. Kan de Noor Eiking ook in de loodzware derde week blijven verrassen?

Ab+

Wielerbedevaart II

De eerste Vuelta week bracht de wielerhelden en de kijkers langs het bijzonder fraaie Spaanse landschap. Het uitzicht vanaf mijn mancave was geweldig. De witte moorse dorpjes, de vele kutkerkjes en de indrukwekkende gebergtes trokken aan mijn oog voorbij. De man tegen man gevechten zijn mooi op de bergflanken, maar het fenomenale landschap waarin de wielrenners in 40 graden drie weken lang het snot voor de ogen rijden draagt net zo goed bij tot de wielervreugde. 

De vier sprintetappes in de eerste week werden eerlijk verdeeld tussen Jakobsen en Philipsen. Jakobsen is daarmee helemaal terug, ruim een jaar na zijn horrorcrash in de ronde van Polen, op het hoogste podium. Zij zijn dan ook de belangrijkste kandidaten voor de groene trui. De twee heuvelachtige etappes werden gewonnen door de Deen Magnus Cort Nielsen en de Australiër Storer. Magnus Cort Nielsen hield als enige stand uit een omvangrijke kopgroep tegen een jagend peloton en bleef Roglic net voor op de steile Alto de la Montana de Cullera. De jonge 'Destroyer' Storer won solo naar Balcon de Alicante in een slopende zevende etappe. Onderweg verloren we publiekslieveling Valverde - schuiver na putje - en Carthy voor het GC. 

De klassementsrenners hadden in de eerste week weinig oog voor het oogverblindende Spaanse landschap. In de eerste de beste test bergop naar de Picon Blanco verloor favoriet Carapaz op Roglic direct kostbare tijd. Ook Kruijswijk en Kuss verloren verrassend tijd.  In de negende etappe, wederom een serieuze bergetappe, verloren Bernal, Yates en Landa serieus tijd op Roglic en Mas. Alleen de Spanjaard kon de Sloveen in de achtervolging op Caruso volgen. Caruso  was 70 kilometer (!) voor de finish  weggereden bij zijn medevluchters - onder andere Bardet en Majka.  De ontketende Caruso - tweede in de Giro - reed zowel zijn achtervolgers als het peloton in de vernieling. Op de laatste klim bleef de Italiaan maar doorstampen en kwam hij solo aan op de Alto de Velefique. Zijn kopman Landa kon de verwachtingen wederom niet waarmaken hoewel hij de ronde van Burgos won. Roglic heeft, als hij tenminste op zijn fiets blijft zitten, de beste papieren om de bedevaart naar Santiago de Compostela winnend af te sluiten. Hasta Luego.

Ab+

Wielerbedevaart

De Spaanse hoogmis werd geopend met een proloog in Burgos. De trappen van de historische kathedraal waren het prachtige decor van de Vuelta start voor een korte tijdrit van 7 kilometer. Precies 800 jaar geleden werd de eerste steen gelegd voor de wereldbefaamde kathedraal. 

Dit jaar wordt de Vuelta één lange bedevaart naar Santiago de Compostela. Ieder prachtig kutkerkje op de 3336 kilometer lange route zal in beeld worden gebracht in deze religieuze tour. De finish vindt niet traditiegetrouw in Madrid plaats maar in het bedevaartsplaats Santiago de Compostela. 

De bergritten, de vlakke etappes en de tijdritten zijn verspreid over de drie weken durende Vuelta. Anders dan de Giro en de Tour waar je vaak drie, vier bergritten achter elkaar hebt. De Pyreneeën worden doodleuk overgeslagen gezien het hele land bezaaid ligt met bergen. Het zwaartepunt ligt in de derde week in het noorden van Spanje  - Asturias - waar enkele steile onregelmatige cols, waaronder de monsterlijke Altu d'El Gamoniteiru, moeten worden bedwongen. Maar al in derde etappe moeten de klassementsrenners aan de bak wanneer de beklimming van de Picon Blanco - 8,5 kilometer gemiddeld 9,1% - op het programma staat. 

In de proloog in Burgos gaf Olympisch kampioen tijdrijden Roglic direct zijn visitekaartje af door de tijdrit te winnen voor de plaatselijke held, de Bask Aranburu. Overige favorieten voor de eindzege, Carapaz en Bernal eindigde op ruim 20 seconden van de opvallend relaxte Sloveen. Hij en die andere Olympische kampioen Carapaz mogen overigens van het schitterende Spaanse landschap genieten op nieuwe gouden fietsjes. De cooling down werkte Roglic af voor het altaar in de prachtige Gotische kathedraal van Burgos. Maagd Maria vond de kruis-tattoo op de onderarm van Roglic wel indrukwekkend. Voor een nieuwe eindzege in de ronde van Spanje zal Roglic de zegen van God hard nodig hebben. Amen. 

Ab+

Pour Koi Pas

'Remmen! Je mag hier 110, hoor. Ho, joh! Ik heb geen zin in een bekeuring, hoor. Neem de tweede afslag op de rotonde'. Ik kan het niet meer horen na ruim anderhalve week en France. Mijn vrouw - bijrijder van beroep - slaakt te pas en te onpas noodkreten uit.  Op zich knap dat ze toch bij mij in de auto stapt. Ik daarentegen stap nog altijd niet in een ijzeren vogel. Gelukkig is mijn zoon wel gecharmeerd van mijn rijstijl. Een andere dame - die van Google maps - geeft mij ook dwingende aanwijzingen bij de zoveelste fucking rotonde. Hoeveel rotondes moet Frankrijk wel niet tellen? 

La deuxième semaine vonden wij ons zelf terug bij de Grand Prix in Saint Lo. Geen ronkende F1 motoren, maar echte paardenkrachten als je begrijpt wat ik bedoel. Paarden die luisteren naar hoogdravende namen als High Hopes, Baccara du Talis en Fliere Fluiter - echt waar. Le patron van onze 12e eeuwse chambre d'hôtes had zelf ook wat paarden maar vindt die Grand Prix paardenbenaming wat overdreven. Zijn paarden luisteren naar de namen Philippe en Jean. Dat is wat mij betreft ook een beetje teveel 'doe maar gewoon dan doe je gek genoeg'. Ik kon mij daarentegen wel identificeren met High Hopes en Fliere Fluiter. 

Het weer bleef onder de maat dus we gingen nog maar eens op Booking kijken. Aan de kust, dorpje op loopafstand en niet te duur. Te veeleisend? Oh ja, en zon. Na 24/7 eindeloos gezoek van mijn vrouw - vonden wij een Hotel in Criel-sur-Mer in het departement Seine Maritime in Normandië. Hoewel de hoteleigenaar wel enige smaak ontbeert, lag het strand wel op 250 meter en de zon ging ook weer lekker schijnen. En als klap op de vuurpijl lag aan de petitie 'boulevard' une bonne Bar-Restaurant, 'Pour Koi Pas'. Had een mooie Grand Prix paardennaam geweest. De hoge kliffen en de panorama - met dank aan mijn MTB - waren een prachtige bonus. Morgen weer naar huis. Eerst nog 'ff' een corona test voor mijn zoon. Bonne chance.