Nice is
het prachtige decor van de ploegentijdrit in de 100e Tour de France.
Zon, zee, strand, te grote jachten en teveel wijn voor de happy few. Met 60
km/u denderen de treinen met futuristische fietsen en outfit door de straten
van Nice met de finish op de Promende des Anglais. Tussen 1978-1983 waren wij,
Nederlanders, de beste van de wereld. Tegenwoordig kunnen
Nederlanders renners (Terpstra, Westra) zich bij hoge uitzondering meten met
de beste in een individuele tijdrit. Diep zitten, voor op het zadel, ellebogen
op de beugels en kop naar beneden is de ideale houding. Op kop het snot voor je ogen rijden, lange aflossing, terug in de trein op het wiel van je voorganger, herstellen voor de volgende aflossing. Maar bovenal staat het
team belang voorop, de ketting is zo sterk als de zwakste schakel. Elkaar
maximaal pijn doen en toch iedereen in het treintje houden is geen gemakkelijke opgave. De Down Under trein van Orica-GreenEdge beheerste deze techniek vandaag het beste en won de strijd tegen le montre op 1
seconde.
Daarnaast
is de ploegentijdrit ook een strijd tussen de fietsfabrikanten. Bij het Amerikaanse
Scott kan de champagne ontkurkt worden. Concurrent Specialized met superbike Venge heeft deze keer
het nakijken. Maar als je pap in de
benen hebt, helpt een fiets van 15 rooitjes ook niet.
Ab+
