Onnavolgbaar

Kikkerpolder 2014. Voetbalclub UVS bestaat 100 jaar in 2014. Ik heb begin jaren 90 deel uit mogen maken van de rijke historie van de club. Traditiegetrouw vinden er begin januari de nieuwsjaarwedstrijden plaats waar UVS-sterren van weleer onderling een balletje trappen om daarna in de kantine schaamteloos een paar kratten bier op te zuipen. De blauw-wit  gekleurde kantine ruikt naar bier en patat en aan de bar zitten dezelfde markante koppen van toen. ‘He Appie’, klonk het vanaf een kruk. ‘Ik vond het altijd een genot je te zien voetballen'. ‘Onnavolgbaar, zowel voor je tegenstanders als voor je medespelers’, zie hij lachend. ‘Alles goed’? ‘Speel je nog’? Speel nog regelmatig, loog ik. Mijn enkel heeft alle laffe aanslagen ternauwernood overleefd.

Een keer per jaar kan het Leidse publiek genieten van mijn opportunistische dribbel acties. Kappen, draaien als de beste leerling van Wiel Coerver en altijd je directe tegenstander opzoeken. Mijn type spelers zijn helaas een zeldzaamheid geworden. Creatieve spelers waarvoor mensen naar het stadion komen en kunstenaars zich door laten inspireren. 

Na de wedstrijd vloeide het bier rijkelijk en kwamen de verhalen. Februari 1995, stadion de Meer, Amsterdam; Ajax 2 – UVS 1. Pitbull Davids in de basis, Louis van Gaal op de bank en vrienden op de lege tribunes. Ik speelde fabuleus die avond en scoorde in de verre hoek na weer een geslaagde solo actie. Na de wedstrijd kwam Louis naar me toe en vroeg mijn leeftijd. ‘29’, stamelde ik goudeerlijk. Leeftijdsfraude was nog geen gemeen goed in 1995. ‘Oh’, zei een teleurgestelde Louis. ‘Goede wedstrijd’. De Telegraaf sprak de volgende dag van een onnavolgbare domme actie.    

Ab+