Leiden
heeft eindelijk een poppodium where stars are born and legends are made. Gebr. de Nobel heet de nieuwe
poptempel. Of moet ik zeggen popbunker? De Duitsers zouden jaloers zijn
geweest. Opgetrokken uit gewapend beton, twee ruime schuilkelders met een vette muziek-en lichtinstallatie, muren van 3m dik en loden deuren. Verder een mooie
industriële bar en een overvloed aan drank en vrouwen.
Er stond een deephouse feestje gepland met een aansprekende line up, waar we normaal gesproken voor naar Amsterdam moesten. We hadden een beschut plekje gevonden aan de bar en proefde in stilte de toch warme sfeer van het betonnen bouwwerk. Rauw, industrieel en nog zoekende naar een eigen sound.
Er stond een deephouse feestje gepland met een aansprekende line up, waar we normaal gesproken voor naar Amsterdam moesten. We hadden een beschut plekje gevonden aan de bar en proefde in stilte de toch warme sfeer van het betonnen bouwwerk. Rauw, industrieel en nog zoekende naar een eigen sound.
Formel mocht aftrappen. Hij opende met indringende deephouse beats om het Leidse,
overwegend jeugdige publiek, op te warmen. De grootste schuilkelder stroomde langzaam vol. Wij verzamelden nog wat
moed door wat biertjes achterover te slaan en raakte langzaam in the mood, for
dancing.
De
Haarlemse Miss Melera verleidde ons uiteindelijk op de dansvloer met
diepe en melodieuze tech-house beats. Met lichtvoetige dance moves ontweken we
de vele aanvallen die vanuit de immense boxen werden afgevuurd. Licht
aangeslagen overleefden we onze eerste nacht in de popbunker. De vrijheid wachtte buiten.
Ab+
