Met weemoed heb ik
afscheid genomen van het jaarlijkse hoogtepunt op de Haanstraschool; Schoolkamp.
De
Hoge Rielen in België is sinds jaar en dag ons riante doch primitieve
onderkomen. Ook deze laatste keer was ik geselecteerd in de talentvolle
keukenploeg voor de jongste Haanstra kinderen. Onze veelzijdige ploeg bestond uit;
Sander; vrolijke
vader met een drankprobleem. In de ochtend 8 red bulletjes, een krat bier in de
middag en ’s avonds alles wat vloeibaar is en alcohol bevat.
Remco; Shrink in de
keukenploeg om de torenhoge verwachtingen en daarbij horende druk te
relativeren.
Hella; vrouw met
mannenhumor die zonder red bulletjes en sloten bier stuiterend door keuken en
dansvloer vliegt.
Ab+; gezegend met
broodnodige helicopterview, diepe zakken en cynisch commentaar op keukenprocessen.
Rimke; plannerige controlfreak die liever niets aan het toeval overlaat.
Sasja; 1.53m hoge
dame zonder kookkwaliteiten die stilletjes toch keukenbaas ambities
heeft.
Vincent; jonge
keukenbaas die empowerment om uiteenlopende redenen
toepast.
Molly; bijnaam of
echte naam van Chinese moeder die zich geheel vrijwillig laat onder dompelen in de excessen van de Nederlandse schoolkampcultuur.
Haro; zelfingenomen
DJ in spe van internationale allure zonder audience.
De menukaart die
wij op tafel moesten zetten was, wie immer, gevuld met culinaire hoogstandjes.
Het recept van de pastasaus wordt al jaren door veel restaurants met
Michelinsterren begeerd. Tot nu toe weten we de grote sommen geld te weerstaan.
Nu ik afzwaai kan ik eindelijk het geheime recept te gelde maken. Bij het
pannenkoeken bakken gaat het niet zozeer om de kwaliteit, maar om de kwantiteit.
378 stuks was dit jaar een kamprecord. Het gebrek aan smaak werd goed gemaakt
door grote, ongecontroleerde hoeveelheden poedersuiker en stroop.
Terwijl mijn zoon
zijn eerste giant steps naar manhood zette op de disco-avond, lukte het mij voor
de laatste keer op de ouderborrel me zo onvolwassen mogelijk te gedragen.
Ab+
