
Mr. Feyenoord, Dirk Kuijt stond door de schorsing van Vilhena deze keer wel op het wedstrijdformulier. Kuijt was tot de tanden toe gewapend. De schorsing bleek al na één minuut een godsgeschenk. Heracles verdediger te Wierik gleed uit en uitgerekend Kuijt scoorde onberispelijk in de verre hoek. De Kuip ontplofte. Dit was de vroege voorsprong waar heel Rotterdam naar snakte. Ik moet er niet aan denken als Vilhena niet geschorst was geweest..
Feyenoord supporters vlogen elkaar in de armen en barstten in tranen uit. Zij voelden zich bevrijd. Eindelijk. Precies 77 jaar na het dramatische bombardement op Rotterdam door de Duitsers.
Ik, Feyenoord sympathisant, stond met maatje Bert (rasechte Ajacied), in kroeg Bad Habits in hartje Leiden. 1-0 voor, binnen de minuut. Onwerkelijk. Ik kon het niet geloven. Ik kneep nog eens goed in mijn arm en keek daarna naar de feestende chaos in het café. Het was echt waar. Ik werd geknuffeld door naar bier stinkende wildvreemde mannen. Ik voelde de nattigheid van het bier dat uit vreugde door de kroeg werd geslingerd. Uit de luidspeakers galmde keihard ‘You never walk alone” van Lee Towers. Zou het dan echt gaan gebeuren?
Vlak daarna werd de wedstrijd definitief in het slot gegooid. Door een slim passje van Elia kopte Kuijt zwevend zijn tweede binnen. Met die tweede bevrijdende treffer gingen we er echt in geloven. Ook Bert had er, na zes bier weliswaar, vrede mee dat Feyenoord landskampioen zou worden en feliciteerde mij vast. Zijn Ajax zou immers de Europa League titel wel ff gaan ophalen in Stockholm. Na de derde van Kuijt (je kan het ook overdrijven), wisten we het zeker, Feyenoord is de nieuwe landskampioen 2016-2017.
Trainer Gio stond voor de camera te huilen als een kind. Ontroerend. Ook ik kreeg tranen in mijn ogen. Deze keer waren het tranen van intens geluk.
Ab+