
Ik zag haar eindelijk dit jaar voor het eerst. In Carré, je kan het slechter treffen. We zaten in de nok van de mooiste concertzaal van Nederland. Haar optreden was intens. Een prachtige combi van gevoelige liedjes en verhitte nummers met een vette beat.
Ik wilde meer. Net als Wende. In gebr. de Nobel zag ik haar weer. In de intieme kleine zaal van de Leidsche popbunker bereidde ze zich voor op haar optreden op het Down the Rabbit Hole festival. Prachtig hoe zij vol overgave het publiek wist te raken in het uitverkochte zaaltje. Een frans chanson, jazzy nummertje, Dance, het maakt Wende niet uit. Leef is haar motto. Durf te leven. Ik sluit me daar helemaal bij aan.
Ab+