Na een ATB ritje - gvd de zoveelste lekke band - kreeg ik griepverschijnselen. Pijn in de keel, hoesten en lichte koorts. Dit terwijl ik zelden ziek ben. Het coronavirus was na thuiskomst op alle journaals hot news. Het skigebied waar we waren geweest - Trentino Zuid Tirol - kleurde inmiddels ook donkerrood op de uitdijende internationale coronakaart. De Italianen kennende hadden ze de zaak duidelijk niet in de hand.
Mijn familieleden gooien met voedertijd wat eten naar binnen alsof ik een roofdier in gevangenschap ben en trekken vervolgens snel de deur weer dicht. Mijn geplastificeerde smartphone is mijn enige communicatie met de buitenwereld. Op mijn werk ben ik ook een persona non grata. Ik werd dringend verzocht om veertien dagen weg te blijven bij ons kantoor aan het Rapenburg. Mijn andere vrijwilligerswerk - scheuren met bejaarden - had ik uit voorzorg zelf maar opgeschort.
Ik leef inmiddels een week in isolement. Het gaat qua gezondheid al een stuk beter al mis ik wel het sociale contact. Koorts is verdwenen. Ik snotter en hoest nog wel een beetje. Italië heeft inmiddels alle scholen en universiteiten gesloten. Ons familie-event - ode aan de moeders Nel en Ted - staat ook op lossen schroeven. Ook 'mijn' geliefde Italiaanse wielervoorjaar gaat in rook op nu Italië alle sportevenementen heeft opgeschort. Zelfs superheld MVDP heeft koorts. Ik houd me hart vast.
Ab+