In Japan is een simpele buiging naar elkaar toe al eeuwenlang de manier elkaar te begroeten en respect te tonen. In grote delen van Azië en in India is het hindoeïstische Namesté, het plat tegen elkaar houden van de handen en naar de ander toebuigen, het gebruikelijke begroetingsteken. Deze begroeting is inmiddels wereldwijd flink ingeburgerd bij iedereen die wel eens een downward facing dog-pose aanneemt. Het ziet er naar uit dat we moeten gaan wennen aan een nieuwe algemene begroeting. Ik ga persoonlijk voor de subtiele buiging van de Japanners.Voor velen - misschien meer dames dan heren - is een nieuwe manier van begroeten ook een zegen. Moet je nou van iedere, uit zijn mond stinkende, wildvreemde een kus op je wang ontvangen op de verjaardag van een ver neefje? Ook awkward situaties waarbij jij een hug wil geven en de ander een coole Box zijn voorgoed verleden tijd. Het voelt ook zo lullig. En hoe zit het nou eigenlijk met die Franse zoenetiquette? Twee, drie of toch vier en aan welke kant moet je beginnen? Er zijn zelfs geografische zoenkaarten van Frankrijk. Van deze onzin zijn we gelukkig bevrijd sinds het corona geweld. Namesté.
Ab+
