Familie de Haas en wij waren weer neergestreken op camping de Ruigenhoek. Ons jaarlijks familie uitje had op losse schroeven gestaan, maar de rigide bejaarde beheerders had de Familie de Haas, na het verbale geweld van vorig jaar, toch het voordeel van de twijfel gegeven.
Gelukkig hoefde ik alleen de camping gear te brengen en op zondagavond de catering te verzorgen. De jeugd was inmiddels flink uit de kluiten gegroeid. Best gezellig hoor, maar geen vier dagen. Mijn dochter had ook haar vriendje meegenomen. Hij had geen flauw benul wat hem te wachten stond.
Dinsdag kwam ik wel een nachtje slapen, de Tour de France was inmiddels toch afgelopen. Bij het toiletteren wist ik weer waarom ik maar één keer per jaar naar de camping ga. Alsof er een emmer leeg werd gegooid, zo klonk het op de wc naast me. Een (andere) 'vrouw' voegde er letterlijk aan toe; 'lijkt het paard van de schillenboer wel'. Allerlei dingen gingen door mijn hoofd. Zei de dader dit zelf? Of als een andere vrouw dit zei, stond deze dan bij het paard in het toilet of zat ze naast het paard lekker een grote bruine trui te breien?! Kenden ze elkaar? Wat is het wel een vrouw?
Deze scène geeft een beetje het gelukzalige campinggevoel aan van natuurcamping de Ruigenhoek in Noordwijkerhout. Gelukkig vergoedde het Safari-gevoel met de vele hertjes in de omgeving veel. Ook het vrolijke familiegevoel, wakker worden met de natuur, de bizarre mix van campinggasten en de dauw op het campinggras doet mijn hart toch weer sneller kloppen.
Ab+
