Down Under

En weer werd er op de deur van zijn hotelkamer in Sydney gebonkt. Mathieu van der Poel - in het Australische Wollongong voor het WK Wielrennen - vond het welletjes. Dit was nu al de derde keer. Zijn vriendin Roxanne - wat doet ie op de kamer? - draaide zich nog een keer om. 'Shut the fuck up', vloekte MVDP toen hij zijn kamer in het Novotel uitstierde, de gang op waar twee meisjes  verschrikt bleven staan. Na wat duw- en trekwerk haalde één van de nichtjes van Michael Matthews haar arm lichtjes open aan de muur. De geschrokken meisjes renden weg, verder de gang op. Mathieu kroop weer tegen zijn vriendin aan, terug in bed. Morgen stond immers de WK Wegrace op het programma. Een half uur later werd hij wederom gestoord. Dit keer geen meisjes maar de politie, die verhaal kwam halen. MVDP moest meekomen en zat vier uur, tot zijn eigen verbazing, in de cel. Weg WK.

Bizar verhaal, maar na het plank-incident op de Olympische Spelen zo langzamerhand een terugkerend patroon bij de eigenzinnige Mathieu van der Poel. Maar ook de KNWU schitterende door afwezigheid, gebrek aan communicatie en saamhorigheid. Ik haal mijn maatje Tiem ook op, doen een bakkie en bespreek de taktiek - Tiem is mijn lead-out - bij de Cycle NL Graveltocht in Soesterberg. Onder Louis van Gaal had dit nooit gebeurd. Zonder favoriet MVDP won die andere favoriet, Evenepoel, op fenomenale wijze de regenboogtrui. Met een solo van 25 kilometer reed hij iedereen op een hoop.

Gelukkig maakte Annemiek van Vleuten wel een professionele indruk Down Under. De fysiek en mentale ijzersterke 39-jarige (!) wielrenster presteerde het onmogelijke. Zij werd met een klein breukje in haar arm - opgelopen na een val in de tijdrit - op onnavolgbare wijze wereldkampioen. Ze reed in dienst van Marianne Vos, maar in de diepe finale sprong ze weg op het juiste moment en won glorieus de wereldtitel. Onderweg werd ze er twee keer afgereden, maar bleef vechten en de pijn verbijten zoals alleen zij dat kan. Ze kon niet staan op de pedalen, maar toen haar groepje aansloot bij de kop van de wedstrijd koos zij het juiste moment om te demarreren. Het viel even stil en op de grote molen vanuit het zadel ging ze er 400 meter voor de finish vandoor. Kopecky won daarachter de sprint om het zilver. De beste wielrenster aller tijden mag van haar regenboogtrui genieten in haar laatste jaar als profwielrenster. De kers op de taart van een ongelooflijke carrière.

Ab+