Met de opzwepende muziek van Studio Brussel vlogen we via Luxemburg naar Mühlbach-sur-Munster in de Vogezen. Moeder Miekie was ook dit jaar weer mee. Mijn broer zwoor op het as van mijn moeder om het gaspedaal wat minder enthousiast in te drukken. Mijn Specialized Allez Elite met nieuwe Bontrager wieltjes was er ook klaar voor. Mijn vorm kan ik het best vergelijken met die van Pogacar, kan beter. Met mijn rechterkant gaat het op en af. Net als het leven.
Het chalet in Mühlbach-sur-Munster overtrof onze stoutste verwachtingen. Prachtig gelegen, mooi uitzicht, gelijkvloers voor die ouwe - na bed naar beneden sjouwen - en een sterren restaurant in onze achtertuin.
Hoogtepunt van de dag was de buurman - boer van 80+ - die s'ochtends en s'middags zijn twee koeien naar hoger gelegen land dirigeerde.
Dag 2 stond zoals gewoonlijk in het teken van parcoursverkenning. Eerst met mijn Specialized Allez Elite 2.0 naar boven. Daarna met chauffeur Erik. Mijn fietsoutfit had ik die avond daarvoor al klaar gelegd. Specialized zwarte broek met bijpassend Specialized Factory Team shirt. Ik moet er natuurlijk wel een beetje gesoigneerd uit zien op mijn Specialized bicyclette. Bij de boulangerie beneden in Mühlbach-sur-Munster kocht ik een croissantje en een Eclairs voor de broodnodige energie. Had ik wel nodig om de Col de Platzerwasel - 7,1 kilometer á 8,4% - op te knallen. Pfff. Maar op karakter - souplesse heb ik al lang niet meer - wist ik de Col te bedwingen.
Om 11u reden we met de auto de finale - van de voorlaatste monsteretappe - cols in Vogezen - op zoek naar de perfect spot rekening houdend met die ouwe in een rolstoel. De rit over le Petit Ballon was prachtig met adembenemende vergezichten. Jammer van die tsunami aan fietsers en campers. Met militaire precisie - alle mogelijke geitenpadjes werden verkend - vonden we een goede plek aan het begin van de Col de Platzerwasel. Morgen 'knal' ik eerst nog ff met mijn Specialized le Petit Ballon op. Daarna is het de beurt aan de echte wielerhelden.
Ab+
