De Britse zanger
Jimmy Sommerville zong in 1986 ‘Don’t leave me this way’. Zo moet de EU en de voorstanders zich
gevoeld hebben nadat een krappe meerderheid (52%) in de UK besloten
had om de EU te verlaten. Back in
control. De hele wereld was caught by
surprise. Het is een grote
‘fuck you’ tegen de City en het verdeelde EU-establishment in Brussel.
Om once and far all van het EU-gezeik af te zijn had premier Cameron maanden geleden een referendum uitgeschreven. Hij had zich echter gruwelijk vergist in het anti-EU sentiment. Bovendien rather ignorant van Cameron om akkoord te gaan met de uitslag, hoe klein
de meerderheid ook. De premier was shocked, maar ook de Brexiteer leaders
ex-burgemeester van Londen Boris Johnson en Nigel Farage van de Britse
oppositiepartij UKIP konden het nauwelijks geloven. Niet alleen in de UK, maar in alle EU landen heerst euroscepsis. Minder Brussel en minder immigranten roept de gemiddelde Europeaan. Het is maar zeer de vraag of EU 2.0 hier het antwoord op vindt.
Stemgedrag in de UK
laat zien dat de veelal Nationalistische bejaarden en het platteland misplaatst terug verlangen naar de
vervlogen tijden toen het Britse empire heerste over de wereldzeeën. Jongeren en
de Schotten daarentegen hebben massaal voor de EU gestemd. Dat zet de
verhoudingen binnen de British Islands flink op scherp. Amper drie weken later
is de Brexit dan ook omgeslagen in een Brexodus. Britse pond is at an all time
low, politieke partijen zijn hopeloos verdeeld, cowards Johnson en Farage hebben
bedankt om de Brexit mess op te ruimen en bankers en eilanders bereidden hun eigen
exit voor.
De Brexit wordt een interessant en nu al duur
experiment die door veel EU landen op de voet gevolgd zal worden. Als de UK een
idiot vindt om dit ongewisse Brexit avontuur te leiden zal de komende jaren blijken
of een land beter of slechter af is uit de EU. De UK dreigt vooralsnog te vervallen in
chaos, maar het is tenminste wel hun eigen controlled chaos.
Ab+
