Terschelling was een week lang onze meivakantie bestemming. Normaliter bezoeken we dit zonnige paradijselijke eiland tijdens cultuurfestival Oerol, maar ook zonder dat overdreven kunstzinnige gedoe is het prima toeven op Terschelling. Met mijn aanstaande in between jobs-status en het opnemen van mijn demente schoonmoeder in een verzorghuis kun je, met gevoel voor understatement, spreken van een welkome break.
Eenmaal aangekomen in West-Terschelling dien je je direct over te geven aan de onorthodoxe logistieke gebruiken van de eilanders. Als paranoïde stedeling je bagage afgeven bij de eerste de beste nukkige fietsenboer in de hoop dat je spullen keurig bij je huisje bezorgd worden vergt toch enige overgave. Toen de koffers zonder kleerscheuren waren afgeleverd konden wij ons volledig overgeven aan de natuur en de rust van het eiland.
Naast ons de pleuris trappen op de fiets was vogels kijken één van onze exiting activiteiten. Ook ik, jaarlijkse trouwe vogeltuinteller, moest eraan geloven. Gewapend met verrekijker van opa ging ik op vogelsafari. Neem de Aalscholver, de hyena van het vogelrijk. Aartslelijk; gifzwart, lang lijf, korte pootjes, lelijke snavellijn en zo krom als opa (die van de verrekijker). De Terschelling Bird Beauty Contest (TBBC) werd gewonnen door de Grutto; hoog op de ranke poten, gracieus paraderend, oranje borst vooruit en een puntige snavel om met gemak tien hulpeloze wormen te spiesen.
De meest rustgevende ‘activiteit’ had overigens niet zo gek veel met natuur te maken..Bij zonnig weer (valt altijd mee op de eilanden) zaten we steevast bij strandpaviljoen de Walvis in West aan een Hertog Jan Weizener, een Sauvignon-Blanc en een king size bord Nachos met gesmolte kaas, chilli-saus en guacamole. Met uitzicht op het eindeloze Noordsvaarderstrand was dit het ultieme Terschelling gevoel.
We sloten de week af met een prachtig meteorologisch vuurwerk waarbij de zon stilletjes in de zee dook en de lucht weelderig kleurde. Tot over 6 weken tijdens dat overdreven kunstzinnige Oerol gedoe.
Ab+
