De geur van draadjesvlees vulde de huiskamer. De riblappen die nog net boven de jus te zien waren vielen in de oude gehavende braadpan al goed uit elkaar. De geschilde aardappelen, peen en uien had ik net in een grote pan opgezet. De stamper lag klaar om de hutspot eens flink in elkaar te stampen. Mijn frustratie moest er toch een keer uit.
Met de Hutspotmaaltijd was ik er dus gelukkig bij. Voor de volgende typisch Leids ontzet ingrediënten heb ik mij helaas moeten excuseren; het overmatige drankmisbruik, de duizelingwekkende Booster Maxxx, de stinkende maatjes haring en witte brood om 7u s' ochtends, het wanhopige slenteren met mijn vrienden tussen Barrera-Koornbrug-de Uil, de eindeloze verregende stoet kinderen tijdens de Taptoe, de aanstellerige Leidse held Barry Badpak, het armoedige blije straattheater, de te vette oliebollen, de no response bij de respons en de klassiek saaie Optocht.
Dit jaar dus geen bevrijding, bier en losbandigheid voor mij. Het beleg van mijn Brein duurt nu ruim een maand. Het ontzet vergt tijd, geduld en vertrouwen. Net als de uitgehongerde leidenaren in 1574. Zij werden bevrijd door de Watergeuzen die het land onder water lieten lopen en zo de Spanjaarden verrastte. Tot volgend jaar bij deze mooie traditie.
Ab+
