Voor het eerst - na mijn herseninfarct - deed ik weer mee aan een fietstoertocht. De route Intense - 80 km - van de Gran Fondo Rosa reeks leek mij een lekkere afstand om mij weer in het peloton te melden. In de duinen bij Scheveningen-Wassenaar-Katwijk- Noordwijk had ik mij in alle rust afgebeuld. Het decor in de buurt van Arnhem was Nationaal park de Veluwezoom en de Nederrijn. Gesoigneerd - gepimpte Specialized Allez Epic met matching zwart-witte sokken - verscheen ik met fietsmaten Berco en Joris aan de start in Oosterbeek. Ik vertelde hen op voorhand dat ze niet op mij hoefde te wachten als ik bij hen zou lossen. Ik heb daar zelf een bloedhekel aan, maar na iedere klim - onder andere de Posbank -stonden ze mij geduldig op te wachten. Misschien wel in opdracht van mijn vrouw die zich toch lichtelijk zorgen maakte.
Tijdens de korte klimmetjes kon ik merken dat ik een klein jasje had uitgedaan. Ik vloog niet meer zo makkelijk de berg op. Op het vlakke kon ik redelijk bijblijven behalve als Berco de tijdritmodus aanzette. Ik moest uiteindelijk passen terwijl twee dames en Joris zich kranig weerden in zijn achterwiel. Gelukkig miste hij steevast de uitgeplijlde route wat mij in staat stelde weer aan te sluiten. In de achtertuin van Joris scheen het voorjaarszonnetje zomers en stond de hei in bloei wat mijn moraal nog versterkte.
Moe gestreden kwamen we over de finish waar de rondemissen ons warm verwelkomden. Het festivalsfeertje - biertafels, zon, muziek, drank (0.0 weliswaar) en patatje oorlog - had ik gemist. Een mooier rentree had ik mij niet kunnen wensen.
Moe gestreden kwamen we over de finish waar de rondemissen ons warm verwelkomden. Het festivalsfeertje - biertafels, zon, muziek, drank (0.0 weliswaar) en patatje oorlog - had ik gemist. Een mooier rentree had ik mij niet kunnen wensen.
Ab+
