
Ik werd langzaam gek van dat onzelfstandige gedoe en gecheck. Maar ik moest mij er maar aan overgeven, er zat niets anders op. De 'fitte vijftiger' had plaats gemaakt voor een vermoeide, verdwaalde patiƫnt van middelbare leeftijd. Als een halve zombie zit ik in de 'eetgroep' tussen alle andere zombies aan de ontbijttafel.
Het Brein speelt 's nachts vreemde mindgames met me maar heeft gelukkig de power zich te herstellen. De tijd staat hier stil, haast heeft geen zin, geduld is het toverwoord.
Ab+