'Een latte Macchiato met een vers gebakken amandelbroodje, graag'. Dat is een suikerbom -I know- maar ik moet energie opbouwen volgens broeder Erik. De man achter de bar vraagt of hij de bestelling op het zonneterras zal neerzetten. Ik knikte instemmend en 'liep' richting het terras. Het was half vier in de middag en de zon scheen fel.
Mijn ochtend begint steevast met een luxueus ontbijtje bestaande uit een eitje, roomboter croissantje en vers geperste jus d'orange. Na het ontbijt bestel ik in het restaurant een cappuccino (incl. chocoladeboontje) met de laatste editie van de Volkskrant als prikkeling voor het Brein. Bij het diner in het restaurant krijgen we iedere avond een drie-gangen menu voorgeschoteld waar menig daghap in een willekeurige vreetschuur jaloers op zou zijn.
Je zou gezien bovenstaande niet zeggen dat ik fucking aan het revalideren ben in het RRC in Leiden na een herseninfarct. Toch is het zo. Overigens is het in het 'kuuroord' RRC tussen de bedrijven door hard werken aan het herstel.
Echter in gedachten loop ik nog in straf tempo voor een harinkje naar de markt, sla in stijl die running forehand, pak met Ing een terrasje in de stad, dans op het ADE of fiets ik met speels gemak de Keutenberg op. Soms vergeet ik dat ik in het RRC lig. Dan stap ik uit bed en wil gewoon opstaan en weglopen. Dat kan (nog) niet. De rollator staat in de weg...
Mijn ochtend begint steevast met een luxueus ontbijtje bestaande uit een eitje, roomboter croissantje en vers geperste jus d'orange. Na het ontbijt bestel ik in het restaurant een cappuccino (incl. chocoladeboontje) met de laatste editie van de Volkskrant als prikkeling voor het Brein. Bij het diner in het restaurant krijgen we iedere avond een drie-gangen menu voorgeschoteld waar menig daghap in een willekeurige vreetschuur jaloers op zou zijn.
Je zou gezien bovenstaande niet zeggen dat ik fucking aan het revalideren ben in het RRC in Leiden na een herseninfarct. Toch is het zo. Overigens is het in het 'kuuroord' RRC tussen de bedrijven door hard werken aan het herstel. Echter in gedachten loop ik nog in straf tempo voor een harinkje naar de markt, sla in stijl die running forehand, pak met Ing een terrasje in de stad, dans op het ADE of fiets ik met speels gemak de Keutenberg op. Soms vergeet ik dat ik in het RRC lig. Dan stap ik uit bed en wil gewoon opstaan en weglopen. Dat kan (nog) niet. De rollator staat in de weg...
Ab+
