Kannibaal 2.0

Kon Vingegaard de oppermachtige Pogacar nog kraken? Het antwoord kwam in de tweede helft van de derde Tourweek.

De 19e etappe op vrijdag op 19 juli was eigenlijk de laatste kans voor Vingegaard en Visma. Al snel na de start werden twee luitenanten van Vingegaard, Kelderman en Jorgenson, meegestuurd in de kopgroep. Voor ritwinst of een groter plan? Het grote plan kon al halverwege col de La Bonette (22,9 kilometer à 6,9%, 2803 meter) de prullenbak in. De Deen had niet de benen om Pogi te slopen. Maar Pogi had, zoals de hele Tour, wonderbenen. Op de laatste col, Isola 2000, reed hij, zonder uit het zadel te komen, weg bij Vingegaard en Evenepoel. Waarom? Voorsprong op de concurrenten was al meer dan drie minuten. Omdat het kan. Daarnaast is Pogi een liefhebber en valt aan wanneer hij goesting heeft.

Lance Armstrong - ken je hem nog? - in podcast ‘The Move’ vond zijn demarrage een grote fout. Gun andere renners/ploegen ook eens een Tourzege. Jammer dat ze hun Amerikaanse bril niet kunnen afzetten. Als beste renner in de grootste wielerwedstrijd ter wereld wil je toch de Koninginnenrit winnen. Dat is topsport. Armstrong gunde Pantani de zege in 1998 op de Mont Ventoux. Pantani was allesbehalve blij met het kadootje.

Remco probeerde de Deen nog te lossen maar tevergeefs. Onderweg raapte Pogi één voor één de kopgroep renners op. Jorgenson van Visma dacht als laatste vluchter over te blijven om de etappe te winnen. Maar Pogi nam revanche op Visma die de Tour de laatste twee jaar had gewonnen. Twee kilometer onder de top had hij de Amerikaan van Visma te pakken. Solo en ogenschijnlijk fris kwam hij boven aan in Isola 2000. Fluitend kwam hij over de finish. Superlatieven schieten tekort om Pogacar te duiden. De Belgen vinden niet leuk wat ik nu ga zeggen. Pogacar is de beste wielrenner aller tijden. Vingegaard en Evenepoel kwamen totaal gesloopt 2 minuten later over de finish. Vingegaard viel even later huilend in de armen van zijn vrouw, wetend dat hij de Tour van 2024 niet zal winnen.

De etappe van zaterdag was een formaliteit. Pogi had geluisterd naar de critici en UAE zou de etappe weggeven aan één van de renners in de kopgroep. Arrogant ? Evenepoel dacht daar anders over. Hij hoopte Vingegaard te kraken voor de tweede plaats en zette zijn ploeg op kop. De voorsprong van de kopgroep met onder andere usual suspects Kelderman en Carapaz liep snel terug. Drie kilometer voor de finish op de slotklim, col de Couillole (15,7 à 7,1%), werd de kopgroep bijgehaald door Evenepoel en Vingegaard. In hun wiel, de hele dag, de Kannibaal 2.0. Pogacar had het naar zijn zin en kon zich onderweg een aantal waterspelletjes permitteren. Evenepoel werd nog gelost en vlak voor de finish moest de Deen ook passen. By accident won Pogi de etappe en Vingegaard stelde zijn 2e plaats veilig. De klimtijdrit van Monaco naar Nice op de laatste dag was alleen spannend voor de dagzege. De top 3 lag immers al vast gezien de tijdsverschillen in het GC. Eén keer raden wie de puntjes op de i zette?

Hoe Pogi de komende jaren te verslaan? Tune in op 3 augustus tijdens de wegrace tijdens de Olympische Spelen in Parijs #MVDP.

Super quartorze juillet

Ik had me na twee uurtjes knallen op de Parijs-fiets (Cube raceframe met dikke 29 inch banden) opgesloten in mijn mancave.  Ik trapte net geen 7 watt per kilo, maar toch op zijn minst 6,5.  Binnen handbereik gelletjes, ketonen drankjes, gummi beertjes  en rijsttaartjes, mocht ik gedurende de dag een hongerklop krijgen. 

Vandaag, quatorze juillet, was een bomvolle sportdag met de Koninginnenrit in de Tour, de Wimbledon finale en de finale van het EK Voetbal in Duitsland. 

Vlak na het douchen begon even over half twaalf Eurosport al met de Tour uitzending.  Daarvoor had  Thijs Zonneveld in de podcast 'In het wiel' mij door het monsterlijke parcours gepraat. Eerder deze week won Vingegaard verrassend van Pogacar in notabene een zware heuveletappe. Was het ego van Pogi te groot om zo vroeg solo te gaan, kreeg hij een hongerklop en / of was de tactiek van UAE, zoals gewoonlijk, niet intelligent? Is Vingegaard ook zo goed in de Pyreneeën? Op zaterdag naar Pla d’Adet (10 kilometer á 8%) kwam het antwoord van Pogi.  Nadat hij zijn UAE ploeg had opgebrand over onder andere de Tourmalet gaf de aanvaller pur sang 4,5 kilometer onder de top gas. Vingegaard kon deze keer niet volgen. Pogi pakte bijna een minuut op Vingegaard. Niets mis met Pogi zijn vorm dus. Dat bleek ook uit de sensationele verbetering van het KOMmetje - onder andere van Armstrong - op Pla d’Adet, met ruim 2 minuten. Waar men vroeger naar verboden middelen greep om presentaties te verhogen kunnen deze tegenwoordig verklaard worden door de vele innovaties op het gebied van materiaal en voeding. En natuurlijk de briljante genen van de Sloveen. 

Op quatorze juillet was de Koninginnenrit met 5 beklimmingen met in totaal 5000 hoogtemeters. Met bijna twee minuten voorsprong begon Pogi aan deze monsterlijke etappe. Visma hanteerde de sloophamer. Met een hoog tempo probeerden ze Pogi en UAE onder druk te zetten. Maar het was niet genoeg om Pogacar te slopen. Sterker nog, hij reed achter de rug van Vingegaard weg op de laatste klim, Plateau de Beille. Vijf kilometer onder de top demarreerde hij en pakte weer ruim  1 minuut op de sterk rijdende Deen en bijna drie minuten op Evenepoel. Vingegaard trapt enorme wattages, maar de beste wielrenner ter wereld (ooit) trapte super wattages. Hij was maar bijna 4 minuten sneller dan het KOMmetje van Pantani op de berg. Dat bevestigt nog eens het absurd hoge nivo van Pogi en in mindere mate van Vingegaard die nu ruim drie minuten achter staat in het GC.  

Wordt het nog spannend in de derde week? Is Nice nog ver?

In onder andere de afdaling van de Col d’Agnes schakelde ik naar de BBC waar de Wimbledon finale werd gespeeld tussen Djokovic en Alcaraz.  Waar generatiegenoten Federer en Nadal zijn afgehaakt, stond enfant terrible Djokovic in de zoveelste grand slam finale. Kaartenprijzen voor de finale gingen door het dak. Goedkoopste kaartje was 10.600 dollar. 

Djokovic - recordhouder grand slams - kon revanche nemen van het verlies van vorig jaar. Toen een heerlijke partij van vier uur, gewonnen door de jonge Spanjaard in vijf sets. Maar op zondag 14 juli stond binnen no-time de controversiële Serviër twee sets achter. De Servische oude strijder kwam in de derde set, bij 3 match points tegen, terug en sleepte er nog een tiebreak uit die hij verloor. Het heilige vuur ontbrak bij Djoko. Tegen Alcaraz leek Djoko een oude man die van Alcaraz een masterclass tennis kreeg op het centre court. Misschien dat zijn likability nu toeneemt.

Het werd al een beetje donker in mijn mancave toen de finale van het EK voetbal werd gespeeld. De eerste helft was het aanijken niet waard, maar de tweede vergoedde veel. In een spannende tweede helft werd Engeland uiteindelijk verslagen. Spanje was op het weinig verheffende EK het enige land wat speelde om te winnen. Vooral dankzij twee jonge smaakmakers aan de zijkanten, Lamal en Williams. Zij speelden onbevangen en samen met Rodri op het middenveld waren zij verantwoordelijk voor de Spaanse titel. In de finale scoorde Williams op aangeven van Lamal in de mooiste aanval van het toernooi. Engeland maakte nog wel gelijk, maar invaller Oyarzabal besliste de finale.

By the way..Oranje reikte tot mijn verbazing - en waarschijnlijk ook tot hun eigen verbazing - tot de halve finale. Met een middelmatig elftal en een dinosaurus als coach is het een wonder dat ‘we’ de halve finale gehaald hebben. Met dank aan het speelschema waar we zwakke landen als Roemenië en Turkije als tegenstanders moesten kraken. Het spel was ronduit zwak waarbij Koetje vasthield aan spelers - Wijnaldum en Memphis - die over de hill zijn. Het enige wat me bij zal blijven van het EK 2024 is de carnavaleske oranje massa die van links naar rechts host op de klanken van Snollebollekes.

Ab+

LA SUPRÉMATIE POGACAR

Ik had me na twee uurtjes knallen op de Parijs-fiets (Cube raceframe met dikke 29 inch banden) opgesloten in mijn mancave.  Ik trapte net geen 7 watt per kilo, maar toch op zijn minst 6,5.  Binnen handbereik gelletjes, ketonen drankjes, gummi beertjes  en rijsttaartjes, mocht ik gedurende de dag een hongerklop krijgen. 

Vandaag, quatorze juillet, was een bomvolle sportdag met de Koninginnenrit in de Tour, de Wimbledon finale en de finale van het EK Voetbal in Duitsland. 

Vlak na het douchen begon even over half twaalf Eurosport al met de Tour uitzending.  Eerder deze week won Vingegaard verrassend van Pogacar in notabene een zware heuveletappe. Was het ego van Pogi te groot om zo vroeg solo te gaan, kreeg hij een hongerklop en / of was de tactiek van UAE, zoals gewoonlijk, niet intelligent? Is Vingegaard ook zo goed in de Pyreneeën? Op zaterdag naar Pla d’Adet (10 kilometer á 8%) kwam het antwoord van Pogi.  Nadat hij zijn UAE ploeg had opgebrand over onder andere de Tourmalet gaf de aanvaller pur sang 4,5 kilometer onder de top gas. Vingegaard kon deze keer niet volgen. Pogi pakte bijna een minuut op Vingegaard. Niets mis met Pogi zijn vorm dus. Dat bleek ook uit de sensationele verbetering van het KOMmetje - onder andere van Armstrong - op Pla d’Adet, met ruim 2 minuten. Waar men vroeger naar verboden middelen greep om presentaties te verhogen kunnen deze tegenwoordig verklaard worden door de vele innovaties op het gebied van materiaal en voeding. En natuurlijk de briljante genen van de Sloveen. 

Op quatorze juillet was de Koninginnenrit met 5 beklimmingen met in totaal 5000 hoogtemeters. Met bijna twee minuten voorsprong begon Pogi aan deze monsterlijke etappe. Visma hanteerde de sloophamer. Met een hoog tempo probeerden ze Pogi en UAE onder druk te zetten. Maar het was niet genoeg om Pogacar te slopen. Sterker nog, hij reed achter de rug van Vingegaard weg op de laatste klim, Plateau de Beille. Vijf kilometer onder de top demarreerde hij en pakte weer ruim  1 minuut op de sterk rijdende Deen en bijna drie minuten op Evenepoel. Vingegaard trapt enorme wattages, maar de beste wielrenner ter wereld (ooit) trapte super wattages. Hij was maar liefst 4 minuten sneller dan het KOMmetje van Pantani op de berg. Dat bevestigt nog eens het absurd hoge nivo van Pogi en in mindere mate van Vingegaard die nu ruim drie minuten achter staat in het GC. 

Na de tweede rustdag vervolgt de Tour met een nagenoeg vlakke rit aan de Franse zuidkust.  Woensdag en donderdag staan er heuvelraces op het menu (Mathieu van der Poel!?). Daarna trekken de renners twee dagen de Alpen in. Op vrijdag moeten er 4400 hoogtemeters overwonnen worden en wordt er gefinisht in het skioord Isola 2000 (16,1 kilometer á 7,1%). De 20e etappe op zaterdag is een relatief korte etappe (132,8 kilometer), maar worden er wel vier bergen beklommen. De laatste klim is de 15,7 kilometer lange Col de la Couillole (15,7 kilometer á 7,1%) en de finish ligt op de top. De slotetappe van zondag is een heuvelachtige individuele tijdrit van Monaco naar Nice. 

Wordt het nog spannend in de derde week? Is Nice nog ver?

Ab+

Gravelfeestje

Waar we als wielerliefhebber al weken – zo niet maanden – naar uit hadden gekeken was etappe 9, een heuse gravelrit. De vrouwen deden het vorig jaar al in de Tour, nu was het de beurt aan de mannen. 

Vooraf weerspiegelingen van de wielerwereld of zo’n gravelrit wel in de Tour past. De geluksfactor is immers groot. Zeer nadelig voor klassementsrenners, maar een feestje voor renners als Mathieu van der Poel…zeer behendig op fiets, niet bang om bochten hard te nemen en geen klassementsrenner. Maar met 160 man over smalle gravelpadjes en dringen voor de komende gravelstrook kan best link zijn. Positie kiezen is dan heel cruciaal. In zoverre is het vergelijkbaar met rijden over de kasseien. Volgens de ASO zou de populaire (nieuwe) discipline gravel spektakel opleveren en zorgen voor prachtige beelden van stoffige witte wegen tussen de groene wijngaarden van de Bourgogne.

De gravelrit leverde zondagmiddag vanaf de bank inderdaad mooie plaatjes op van witte, stoffige wegen. Niet vanuit mijn mancave maar vanuit vriend Bun zijn villa met RVV-clubje. Geen ketonen shotjes en gelletjes op tafel maar hoerenkoeken en M&M's. Veel (koers) prikkels, maar mijn hoofd liep gelukkig niet vol.

Het was het koers vanaf de eerste strook. Overal groepjes renners, spervuur van aanvallen, dringen voor stroken, ploegentaciek en teamgenoten die elkaar kwijt raakten. Ook relatief weinig valpartijen zonder erg en geen tijdverlies van de favorieten als gevolg van panne. Tourdirecteur Prudhomme kon tevreden terugkijken. Topfavoriet MVDP had helaas niet zijn allerbeste benen. Al schrok de concurrentie wel toen hij met zijn favoriete witte broek aan de start in Troyes verscheen. Hij reed wel weg met een groepje maar raakte nooit voor in de koers.  De sterke kopgroep – dan al vooruit –  met veel klassieke renners o.a. Stuyven en Piddock werd niet meer teruggepakt. De Fransman Turgis won de sprint voor onder andere Pidcock. Bijna was Stuyven de winnaar. Hij was ontsnapt uit de kopgroep de laatste paar kilometer, maar werd in extremis bijgehaald.

Daarachter hielden de klassementsrenners elkaar in de gaten. Aanvallende favorieten Evenepoel en Pogacar probeerden wel weg te komen op één van de veertien gravelstroken, maar raakten nooit echt weg van de defensieve Vingegaard. Mede door zijn Visma-ploeggenoten overleefde de Deen de etappe. Hij deed het samen met Roglic in zijn broek maar ze voltooiden de koers zonder tijdsverlies.  Vingegaard reed nog lek, maar kreeg binnen no-time de fiets van Tratnik. Op zijn fiets reed hij de koers uit. De favorieten kwamen gezamenlijk over de streep.  

Na een rustdag in Orléans gaat de Tour in de tweede week van start met een vlakke rit. Grijpt Philipsen dan eindelijk zijn kans? Ook waarschuwt de organisatie voor waaiers als de wind goed staat. De etappe daarna is een zware bergrit (4350 hoogtemeters!) over het Centraal Massief. Het zwaartepunt ligt duidelijk in de laatste 60 kilometer waar de renners vier cols moeten overleven. Kraakt Vingegaard vandaag ? 

De 12e en 13e etappe gaan over heuvelachtig terrein met goede kansen voor vluchters. Of kunnen sterke sprinters toch mee op de heuvels? De tweede week eindigt met twee loodzware bergetappes in de Pyreneeën met onder andere de Tourmalet op zaterdag en Plateau de Beille (15,8 kilometer à 7,9%) op zondag. Welke GC renner verrast of valt af?

Ab+

Tour de France Vorentscheidung ?

De vierde etappe was, na La Grande Partenza in Italië, een kans van UAE om Vingegaard op het rooster te leggen. In Toscane kraakte de Deen niet, ondanks de dappere poging van Pogacar op de beklimming van de San Luca. 

De etappe was de eerste bergetappe waar onder andere de Galibier (2652 m) van de makkelijke kant (23 km á 5,1%) moest worden beklommen. Na col de Lautaret (2061 m)  werden de percentages wel pittiger, max 9%. Helaas was de finish niet op de top. Wel bonificatieseconden te verdienen en €5000. De streep lag achttien kilometer verderop in het lager gelegen plaatsje Valloire. We zouden toch niet meer finishen na een afdaling ten behoeve van de veiligheid ?

Een grote kopgroep met Mathieu van der Poel - wat doet hij daar? - begon met bijna drie minuten voorsprong aan de beklimming van de Galibier. UAE zet zich op kop van het peloton en geeft gas waardoor de voorsprong snel slinkt. Ook achter in het peloton staat de deur wagenwijd open. Van Aert, Sobrero, VDB 2.0, Simon Yates.

Mede door wind op kop wordt de kopgroep, tenminste wat er van over is overgebleven, zeven kilometer voor de top ingelopen. Ook meesterdaler Pidcock moet lossen als Almeida nog een tandje bijgeschakeld. Geletruidrager Carapaz lost eveneens. Als Yates er nog een schepje bovenop doet moeten ook Bardet, Bernal en Thomas eraf. Zelfs Jorgenson moet de favorieten laten gaan als Almeida en Ayuso kop over kop (!)  het tempo, vier kilometer onder de top, nog meer opvoeren. Maar Vingegaard, Evenepoel en Rodriguez geven geen krimp.  Roglic hing wel aan het elastiek. 

Vlak voor de top, op het steilere gedeelte, demarreerde Pogi. Vingegaard kan aanvankelijk volgen maar moet hem toch laten gaan. De Sloveen pakte naast acht bonificatieseconden op de top ook voorsprong op zijn concurrenten. In de afdaling gaf hij een masterclass dalen. Op de flanken van de Galibier liep hij verder uit door op de limiet te dalen. In Valloire won de Sloveen de etappe met ruim een halve minuut op zijn naaste concurrenten. De Belgen kunnen ook opgelucht adem halen.  Evenepoel maakte een goede indruk met een tijdrit in het verschiet. Roglic ? Hij kan helaas niet beter of tovert hij nog iets uit de hoge hoed? Een dood of de gladiolen-actie? Voor de Tourzege..kan Vingegaard nog verbeteren om Pogacar van zijn derde Tourzege af te houden?

Ab+

Italiaanse Tour

De stad Florence had dik betaald om de Le Grand Départ van de Tour te mogen organiseren. De stad kleurde geel, maar niet te geel. Het blijft natuurlijk wel een Franse koers, geen Italiaanse. Ze hadden wel hun best gedaan in Florence, het oude hoofdkwartier van de rijke familie Medici. Met de historische binnenstad vol met iconische gebouwen, bruggen en beelden is de stad in Toscane een levend kunstwerk. Opmerkelijk is dat het pas de eerste Tour start in het wielergekke Italië is. De mooiste koers van de wereld in het mooiste land van de wereld.

De zes Galacticos doen allemaal mee, waarvan vier voor het GC. Dat is voor het eerst. De aanloop naar de Tour was voor iedereen wel anders. Alleen Pogacar en van der Poel (slechts zeven koersdagen!) hadden een schadevrije voorbereiding. Pogi won met twee vingers in de neus de Giro en MVDP deklasseerde de concurrentie in de Ronde en Parijs-Roubaix. De anderen waren allemaal gevallen in aanloop naar de Tour. Vingegaard is al blij dat hij überhaupt start. Evenepoel en Roglic zijn, ondanks de zware val in de Ronde van Baskenland, goed voorbereid. Van Aert stond in zijn nieuwe Renaissance tricot volgens zijn eigen zeggen nog nooit in zo’n slechte conditie aan de Tour begonnen. De eerste twee klassieker-etappes in Italië zouden de machtsverhoudingen direct blootleggen. 

Na de poppenkast in het warme Florence vertrok het peloton naar Rimini voor de eerste etappe. Onderweg wachtte zeven beklimmingen in de Apennijnen met in totaal 3700 hoogtemeters (!). De favorieten moesten gelijk met de billen bloot. UAE drukte gelijk het gaspedaal in om te checken hoe goed Vingegaard is. Op het trainingscircuit van Marco Pantani (RIP, Rimini) volgde de Deen ogenschijnlijk gemakkelijk. Het gaspedaal kon overigens niet volledig worden ingedrukt omdat Almeida en Ayuso aan het elastiek hingen. Ook Roglic en Evenepoel waren op de afspraak. MVDP moest er wel af. De Nederlandse debutant Frank van den Broek was al vroeg vooruit met een clubje. De jonge renner van Dsm-Fermenich-PostNL was ijzersterk. Jammer genoeg sloot in de finale ploeggenoot Bardet, die was weggesprongen uit het peloton, in zijn eentje aan. Samen - of liever gezegd VDB 2.0 - reden ze de rest van de kopgroep eraf. Naar de finish toe zat Bardet in het wiel van Frank van de Broek om zijn moeder te gillen, zo hard reed de jongeling. In Rimini kwam het peloton net te laat. Helaas was Bardet in zijn laatste Tour niet zo chique om de winst aan VDB 2.0 te laten. De held van de dag - 180 kilometer op kop - mocht in zijn eerste Tour wel de groene en de witte trui aantrekken.

Zondag werd er ook nog in Italië gekoerst. De finish lag vijf kilometer na de beroemde San Luca klim, op de heuvels bij Bologna. Steil, kort en explosief. San Luca, het heiligdom om precies te zijn. De basiliek ligt boven Bologna die alleen bereikt kan worden via een iconische 666 bogen-weg, 1,6 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 10,6%. Bij de tweede en laatste beklimming van deze super zware ‘muur van Hoei’, gooide Pogi de knuppel in het hoenderhok. Alleen Vingegaard kon volgen. Het Italiaanse publiek stond rijen dik de wierhelden naar boven te schreeuwen. Pogi daalde als een baksteen. Steeds sneller. Vingegaard kon met moeite volgen. Geen spoor van angst. Op de limiet vloog ook hij naar beneden. . Bewonderingswaardig na de horrorcrash in Spaans Baskenland. Evenepoel en Roglic moesten passen. Maar Evenepoel kwam nog terug in de afdaling, met Carapaz. Vauqelain, overgebleven uit een vroege ontsnapping, won overigens de etappe voor de GC-mannen. Belangrijkste van zondag, we hebben een Tour! Of toch maar even wachten met definitieve conclusies trekken tot etappe 4 waar de Galibier moet worden beklommen. Nice is nog ver…

Ab+

Tour voorbeschouwing

Nog een kleine week tot de apotheose van het wielerseizoen. Gelukkig even niet dat clowneske EK voetbal in Duitsland - who cares - waar voetballers drukker zijn met hun haarband dan met hun spel. Gelukkig is op de Belg Imke Curtois aanwezig om de voetbal bullshit te verzachten.

Le Grand Départ van de grootste wielerwedstrijd van de wereld is dit jaar in Florence, Italië. Waar in het voorjaar de favorieten elkaar meden, krijgen we een titanenstrijd in La Grande Boucle.  Mathieu van der Poel vs. van Aert en Pogacar vs. Vingegaard.  Thank God dat Vingegaard fit genoeg is om mee te doen. Heerlijk, Evenepoel en Roglic zijn toch een maatje te klein voor Pogacar. De vraag is hoe goed Vingegaard is na zijn horrorcrash in april. Richard Plugge van Visma kennende..als de Deen uit het lab niet goed genoeg was om de Tour te winnen, dan had hij niet gestart. 

Met mij gaat het, net als met Vingegaard, ook weer een stuk beter. Ook mijn wattages gaan weer omhoog. Op mijn custom made All purpose bike - gravel/race/beach - breek ik menig KOMmetje. Nog wel werken aan overgevoeligheid van prikkels  in groepen. Visma start overigens met een prachtig nieuw ‘Renaissance’ tricot. De slogan - iets met spirit, limitness and thinking - daarentegen scoort hoog in de bullshit-bingo.

De line-up van Visma is indrukwekkend met onder andere Vingegaard, van Aert, Kuss en Jorgenson. Zij gaan de strijd aan met UAE. Superknechten Almeida en Yates maakten indruk in de Ronde van Zwitserland door onderling de etappes te verdelen. UAE lijkt klaar voor de Tour en gaan in de eerste zware week proberen Vingegaard gelijk op het rooster te leggen. De eerste week is op het lijf geschreven van Pogacar met Klassieker-etappes in Italië, beklimming van onder andere de Galibier en een graveletappe waar Vingegaard, maar ook Roglic, van gruwelt. De tweede week begint met etappe 10 waarvoor een waaier-alarm wordt afgegeven. Op het vlakke lijkt UAE kwetsbaar gezien de vele klimgeiten in de ploeg. Verder drie heuveletappes voor de vluchters en twee bergetappes met usual suspect Col de Tourmalet. Ook de laatste week is extreem zwaar met onder andere de koninginnenrit met onder andere de beklimming van de Cime de la Bonette (22,9 km a 6,9%) en de afsluitende (klim)tijdrit rond Nice met onder andere Col d'Eze. Maar is dan nog spannend? 

Egan Bernal werd derde in het GC in Zwitserland. Hij haalt zijn wattages van voor zijn afschuwelijke val, maar hij merkt dat het wielrennen sinds zijn Tourzege in 2019 enorm is geëvolueerd.

Evenepoel en Roglic gaven kleur aan de Dauphiné een week eerder, maar lijken niet in staat Pogacar te bedreigen. Dark horse voor het GC is Carlos Rodriguez van Ineos. Tom Pidcock is pissed off omdat hij net als vorig jaar in de Tour een treetje is gezakt in de Ineos-pikorde. Arnaud de Lie, de nieuwe Belgische kampioen, is de te kloppen man in de sprint na een 'zware' sprintetappe. Philipsen zal met Groenewegen, Thijssen, Bauhaus en hopelijk Jakobsen battlen in de vlakke sprintetappes. De beste sprinter van dit moment, Tim Merlier, wordt door baas Patrick Lefevere doodleuk thuisgelaten.

Mathieu van der Poel maakt ook zijn opwachting weer in de Tour. Etappe 9 met veel gravel stroken rond Troyes staat rood omcirkeld in zijn agenda. Ook na de  heuvelachtige etappe 1, zou MVDP zo maar eens het geel kunnen aantrekken. Voor de rest zal hij sprintjes aantrekken voor ploegmaatje Philipsen die heeft bijgetekend bij Alpecin-Deceuninck. Het grote doel van MVDP is echter op 3 augustus wanneer hij start als topfavoriet in de wegrace naar  Montmartre in Parijs tijdens de Olympische Spelen. Nice is nog ver. A bientôt.

Ab+