Tour Prelude

Daags na de Giro d'Italia werk ook ik toe naar de Tour de France. Col 'Le Markstein' staat immers op het programma op 22/7. Het tempo gaat omhoog. Mijn rondjes worden groter en mijn wattages gaan omhoog. Tenminste als mijn rechterkant niet geparkeerd staat of een cappuccino en een aardbeienslofje geen roet in het eten gooit.

Het zonnetje schijnt eindelijk. Ik voel de warmte op mijn huid. Gelukkig doet factor 50 zijn werk. Mijn witte melkflessen worden met ieder rondje gesoigneerder. Ook mijn Specialized Allez Elite draait bijzonder soepeltjes rond. Met het 'nieuwe' Bontrager carbon wielsetje draait hij als nooit tevoren. Of zijn het mijn goede benen?

De retired profs  - o.a. Lauren ten Dam - namen het zaterdag in Emporia, Kansas op tegen de Amerikaanse oldskool gravelbijters in Unbound Gravel. Tussen de worteltaart en de sushi in - Juul werd 21!- volgde ik de muddy, rocky en stoffige 200 miles (!) overlevingstocht waar de Amerikaanse gravelstrijder Keegan Swindon na 10u (!) als eerste over de finish kwam.

De andere wielerprofs zijn volop bezig met de aanstaande Tour de France. Er wordt gekoerst - Dauphiné - en volop gespeculeerd. Moet Evenepoel na zijn gedwongen opgave in de Giro d'Italia niet de Tour rijden? De druk om de Tour te winnen zal de komende jaren alleen maar toenemen. Daarom is dit jaar een ideaal moment om in te stappen. Maar narcist en ploegbaas Lefevre heeft blijkbaar toch andere plannen met zijn groeibriljant. En Jumbo-Visma? Zal Roglic na zijn zege in de Giro toch gaan starten in de Grande Boucle? Ik denk dat favoriet Jonas Vingegaard wel wat hulp kan gebruiken tegen Pogacar die herstelt van een polsblessure. 

Onze wielerheld Mathieu van der Poel maakt na zijn prachtige Parijs-Roubaix zege ook zijn opwachting in de Tour. Ik kan niet wachten. 

Ab+

Giro Imperiale

We hadden er bijna drie weken op moeten wachten maar de Giro 2023 werd op de voorlaatste dag een bloedstollend gevecht tussen de Sloveen Primoz Roglic en de Brit Geraint Thomas. In een zinderende klimtijdrit op een loei steil geitenpad nam Roglic de maglia rosa over van Geraint Thomas.

Almeida was in de voorgaande twee bergetappes naar Val di Zoldo en Tre Cime di Lavaredo op achterstand gereden waar G en Roglic (te) berekend koersten en bang waren om te verliezen. Of was het gewoon overleven in een kletsnat Italië?

Roglic moest in de klimtijdrit 26 seconden goedmaken op G die de maglia rosa om zijn schouders droeg. De tijdrit naar Monte Lussari bestond uit twee delen. Deel 1 bestond uit een 10 kilometer vlak gedeelte wat deels over de 421 kilometer lange Alpe Adria - fietspad van Salzburg naar de Adriatische kust via de Alpen - liep. Deel 2 was een monsterlijke klim naar Monte Lussari - 7,3 km á 12,1%. Daar moest en zou de Giro beslist worden. 

Op het vlakke pakte de Jumbo-Visma kopman slechts 2 seconden, dus moest hij op de rete steile klim nog 24 seconden pakken. Met zijn geheime klim fiets - één blad voor en een MTB-cassette achter zou het moeten lukken. Maar dat fietsje werd de Sloveen bijna fataal. Tegen het einde van de klim vloog zijn ketting eraf door een diep gootje waardoor hij tot stilstand kwam en kostbare seconden verloor. De Jumbo-Visma renners op de top zittend voor een groot scherm werden helemaal gek. Het beeld van de Giro 2023. Niet weer - remember tijdrit La Planche des Belles Filles Tour 2020 dachten de aangeslagen Jumbo-Visma-mannen. De coole Roglic werd weer op gang geduwd door een ex-collega in het schansspringen (!) die toevallig langs de kant stond nadat een Jumbo-Visma mechanicien snel de ketting er weer op had gelegd. Maar waar iedereen dacht het is over, vond de mentaal sterke Roglic zijn benen terug en werd hij naar boven gedragen door de duizenden uitzinnige Sloveense supporters. Roglic hield ondanks zijn val altijd geloof in een Giro zege en maakte het waar. G kreeg uiteindelijk ruim 40 seconden aan zijn broek. In de laatste kilometers zakte de 37-jarige Brit erdoor. Misschien ging het al mis bij de (te) relaxe fiets - en helmwissel. 'Where the fuck you need a helmet for uphill'?, schreeuwde Armstrong in zijn podcast 'The Move'.

Een zinderend slot van een zeiknatte Giro die eigenlijk op de voorlaatste dag pas op gang kwam. Het was het wachten waard. Wielrennen stelt zelden teleur.

Als kers op de Giro-taart won de afscheidnemende en sprintkeizer Mark Cavendish de koninklijke sprint voor het Colosseum in Rome. Als vriendendienst fungeerde bro Geraint Thomas als lead out. Een geweldig slot voor een memorabele Giro.

Ab+

Ben 'George Best' Healy

Waar de klassementsrenners het lieten afweten in de eerste twee weken - angst voor loodzware derde week en hondenweer - maakten verschillende vluchters de Giro. Met name Ben Healy en Nico Denz kleurden de tweede week. 

Ben Healy - al goed in het voorjaar - maakte het ook in de Giro meer dan waar. De jonge Ier koerst net als Pogi, van Aert en MVDP altijd met zijn hart en is wars van tactiek. In de eerste week pakte de aimabele Ier al een etappe na een solo van ruim 40 kilometer.  In de 15e etappe - een mini-ronde van Lombardije - kwam de Education First-renner na McNulty als tweede in Bergamo Alto over de streep. Maar de George Best van het wielrennen kleurde de etappe. Net als de Ierse wereldvoetballer George Best is hij onberekenbaar en briljant. Gelukkig kan Healy van de drank afblijven. Met zijn onorthodoxe fietsstijl á la Mollema demarreerde hij uit een grote kopgroep op de laatste klim, de 10 kilometer lange Roncola Alta à 7,2%.  De Amerikaan McNulty reed na de beklimming het gat dicht en ook de Italiaan Frigo kwam later terug tot het achterwiel van Healy. Tot mijn teleurstelling won McNulty de stervende zwanen-sprint voor Healy en Frigo. Healy toonde zich ook een echte liefhebber na de verloren sprint. In het interview na de koers sprak hij van een heerlijke koers en ik hoop dat ik de mensen vermaakt heb. 'Good fun' zei hij opgetogen. Kakelverse  analiste Jip van den Bos op Eurosport sprak over Healy's liefde voor de koers.

Die andere opvallende vluchter van de eerste twee weken was de Duitse cultheld Nico Diez. Cultheld om zijn niet aflatende mentaliteit als meesterknecht bij Bora en zijn grote liefde voor Schlagermmuziek. Hij pakte in het Italiaanse hondenweer twee etappezeges. De tweede was voor de  geschiedenisboeken. In de zeiknatte 14e etappe naar Cassano Magnago was het  Nico Denz die de overwinning in extremis eruit sleepte.  De Schlager-Duitser  achterhaalde in de laatste 300 meter de kopgroep en ging erop en erover. De drie renners in zijn wiel dachten te profiteren, maar Denz was mentaal en fysiek de sterkste. Helene Fisher was tot diep in de nacht te horen.

Een ander hoogtepunt was de strijd tussen Cepeda en Pinot die beide in de kopgroep zaten in de 13e ingekorte etappe. Cepeda reed niet mee op het vlakke wat de irritatie opwekte van met name Pinot die hem regelmatig uitkafferde in het Frans.  Cepeda at alle bordjes leeg van zijn medevluchters. De frustratie van Pinot werd groter omdat hij ook bergop de kleine Ecuadoriaan maar niet kon lossen. En waar twee honden om een been vochten pakte Rubio de overwinning. Gelukkig voor Pinot won 'salo' Cepeda niet.

Gezien de apathische instelling van de klassementsrenners in de eerste twee weken verwacht ik in de derde loodzware week vuurwerk. Die mannen moeten toch een keer gaan koersen. De parcours bedenkers zullen volgend jaar de zware etappes meer moeten spreiden ovet de drie weken. 

Maar eerst uitrusten en de beentjes los gooien op maandag, dan de dood of de gladiolen in de dinsdag etappe (5200 hoogtemeters) naar Monte Bondone in de Italiaanse Dolomieten. Later deze week staan bergop aankomsten Val di Zoldo en Tre Cime di Lavaredo op de menukaart. Met als toetje een individuele tijdrit bergop, deels over een mega steil geitenpad naar Monte Lussari. Rome is nog ver...

Ab+

Italiaanse hondenweer II

De eerste bergetappe in de Giro werd een grote deceptie voor de wielerfan. Geen vuurwerk zoals eigenlijk verwacht. De wind stond de hele dag op kop en veel renners wilden zich sparen voor de 2e en 3e week. 

Voor veel ploegen toch een gemiste kans. Voor bijvoorbeeld Jay Vine van UAE. Hij staat op 2 minuten, waarom probeer hij niks? En waarom rijdt Ineos niet om Leknessund uit het roze te rijden zodat Quickstep morgen op kop moet rijden. Een dag van de gemiste kansen. Niet voor de kleine kopgroep die een vrijgeleide kregen. Davide Bais was bergop de beste en mocht en passant ook de bergtrui aantrekken.

In de daarop volgende achtste etappe moest de beruchte Muro dei Cappuncini uit de Tirreno-Adriatico twee keer beklommen worden. Tussendoor moesten de renners ook nog even de Monte della Casano op, 8 km á 6,5%. Ben Healy van Education First had er zin in. Al op de eerste beklimming van de Cappuncini liet hij met een versnelling zijn medevluchters geparkeerd staan en ging solo met nog 50 kilometer te gaan. Het peloton komt geen meter dichterbij in de achtervolging op de jonge ontketende Ier. Gelukkig is er nog één renner die met zijn hart rijdt. En op zijn Aero Cannondale fiets en in tijdrit kleding! Een man met een missie. Zijn stijl is niet echt gepolijst maar gaat wel hard. Net als Mathieu van der Poel, van Aert en  Pogacar is hij wars van tactiek. Na een indrukwekkende solo kwam hij - lijkt hij niet op George Best? - in zijn eerste grote ronde als eerste over de finish in Fossombrone (le Marche). Daarachter testte Roglic Evenepoel op de laatste passage van de Cappuncini. Evenepoel kraakte maar barstte niet maar verliest toch 14 seconden. Evenepoel toonde kwetsbaar en dat hebben zijn concurrenten gezien.

Ook in de lange tijdrit met de finish in Cesana is Evenepoel kwetsbaar. Waar hij normaal gesproken de concurrentie wegblaast, wint hij nu met 1 seconden (!) van Thomas. Roglic verliest maar 17 seconden. Op de rustdag werd duidelijk waarom. Corona ! Hij testte positief op een test van de ploeg en is uit voorzorg door Quickstep zelf uit koers genomen. Doodzonde, we zullen nooit weten hoe de Giro was geëindigd met Evenepoel.

Etappe 10 vertrekt met Thomas in het roze. Met het wegvallen van Evenepoel verandert de koers,  Ineos hoeft niet meer aan te vallen, het initiatief moet komen van Jumbo en UAE. Het is wederom kutweer in Italië. Koud, stevige wind en zeiknat. In de regio Emilia- Romagna is in een week tijd meer regen gevallen dan in een half jaar. Veel renners hadden grote moeite om warm te blijven en zich staande te houden op de gladde wegen. De kletsnatte heuvelachtige etappe werd gewonnen door de Deen Magnus Cort Nielsen. Hij was de sterkste uit de kopgroep van drie. De Marchi - weer in de kopgroep - liet maar weer eens een keer zien waarom hij zoveel in kopgroepen zit maar toch zo weinig koersen wint. Het uitgepierde peloton kwam net te laat doordat sprinters als Pedersen en Cavendish nauwelijks ploegmaten meer over hadden om de kopgroep in te rekenen. Rome is nog ver.

Ab+

Feyenoord, de trots van Rotterdam

'Met de Hema, goede morgen'. 'Heeft U ook Feyenoord gebak?', vroeg ik. 'Nee, sorry, wel gefeliciteerd'. Was inmiddels al bij van Maanen en Jacobs geweest. In heel Leiden geen Feyenoord gebak te vinden. Gelukkig hadden ze - bij de tweede passage - een Feyenoord Schnitte bij supermarkt Hoogvliet. Met de Schnitte tussen mijn kiezen genoot ik met volle teugen van de huldiging op tv van kampioen Feyenoord - trots van Rotterdam - op het stadhuis. Mijn moeder zou ook trots geweest zijn op haar cluppie. Op de Coolsingel stonden 150.000 uitzinnige supporters de mooiste club van Nederland toe te zingen. De voetbalhelden stonden met Lee Towers en burgemeester Aboutaleb op het bordes en zongen uit volle borst 'You never walk alone'. Veel supporters konden hun tranen niet bedwingen. De passie van de Feyenoord supporters is ongekend. Ze zeggen dat je niet voor je lol Feyenoord supporter bent. Maar niet zo vaak kampioen worden verhoogt de feestvreugde van deze unieke club. Het kampioenschap wordt nergens in Nederlands zo intens beleefd. Voor veel Feyenoord supporters is voetbal veel meer dan een spelletje.

Feyenoord heeft een gedenkwaardig seizoen achter de rug. Met het kleinste budget van de grote drie topclubs, maar met het mooiste voetbal werd de volksclub uit Rotterdam, voor PSV en een dolend 020, overtuigend kampioen. Trainer en tovenaar Arne Slot heeft een geweldig team gesmeed met vele nieuwkomers. Met het afjagen van de tegenstander en aantrekkelijk aanvallend voetbal was Feyenoord veruit de beste van Nederland. Uitblinkers dit seizoen waren de Mexicaanse spits Giménez en aanvoerder Kökçü. Voorstopper Trauner groeide uit tot een cultheld in Rotterdam. Of Arne Slot blijft? 

Ab+

Italiaans hondenweer

Met de voorjaarsklassiekers nog vers in het geheugen - wat hebben we genoten van onder andere MVDP - staat de eerste grote ronde op het programma. Dit jaar geen Mathieu in zijn prachtige olijfgroene shirt in de Giro. Wel aan de start de Belg Remco Evenepoel die op indrukwekkende wijze Luik-Bastenaken-Luik won. De Giro is met ruim 70 kilometer tijdritkilometers op zijn lijf geschreven. Maar kan het Belgisch wonderkind ook de loodzware zware derde week met veel beklimmingen aan? De Giro 2023 belooft een tweestrijd te worden tussen Evenepoel en Roglic. Of gaan toch meer renners zich mengen om de roze trui?

Evenepoel gaf in de eerste etappe direct zijn visitekaartje af. Hij reed iedereen op een hoop in de TT in de Abruzzen. Hij declasseerde Roglic en de andere klassementsrenners. Ze kregen op 19 kilometer ruim 40 seconden aan hun wielerbroek. De dag daarna pakte de Italiaan Jonathan Milan - bijgenaamd de reus met zijn 1.94m - verrassend de eerste sprintetappe. De derde etappe - sprint bergop na een heuvelachtige finale - werd een prooi voor Michael Matthews, voor Mads Pedersen. Hij beloonde zijn ploeg die de halve dag op kop sleurde. 

In de vierde etappe met drie bergjes in het parcours gaf Evenepoel de roze trui met alle plezier weg aan de Noor Leknessund. Wel verloor hij de sprint voor de etappezege van Fransoos Paret-Peintre bij Lago Laceno. Zij waren overgebleven uit een kopgroep van zeven renners. Overigens Remco al snel op de laatste klim zonder zijn ploeggenoten te zitten. Volgens plan zei ploegleider Lefevere…vrijdag 12/5 is de eerste echte bergetappe met finish bergop.

In de stromende regen werd de vijfde etappe afgewerkt. Het was de hele dag hondenweer in het zuiden van Italië. Het werd één grote glijpartij. Eerst struikelende Evenepoel over een loslopende hond. Gelukkig zonder erg. In de finale schoof hij door onkunde nog een keer onderuit. Het blijft een voetballer hé. Ook Roglic bleef - bijna  traditiegetrouw - niet op zijn fiets. De sprint in Salerno werd gewonnen door Kaden Groves. Cavendish kwam buikschuivend over de finishlijn na de zoveelste valpartij wat een hilarische finishfoto opleverde. 

De Italiaanse VVV was hoofdsponsor van de zesde etappe. De Vesuvius en de prachtige Amalfi-kust bij Napels leverde adembenemende plaatjes op. Na een paar beklimmingen van de tweede categorie aan één van de mooiste kusten van de wereld werd het duo De Marchi en Simon Clark in extremis - 200 meter voor de meet - ingerekend. Eigen schuld, dikke bult als je te vroeg begint met linkeballen. De massasprint in Napels werd gewonnen door Mads Pedersen.

Morgen - vrijdag 12 mei - is de eerste aankomst bergop naar Gran Sasso. Hoe sterk is Evenepoel en zijn ploeg in het hooggebergte?

Ab+

Willy, gefelicitaart!

Willy was jarig en zit zondag 10 jaar op de troon. Reden voor een feestje ondanks zijn tanende populariteit. Ik ben ook kritisch , maar met mijn oranje zonnebril zie je de zaken toch een stuk zonniger. Aan de andere kant..wie wil er nou niet een vrije dag en een leuk feestje? We hadden in huize Hoogland het hele jaar weer de mooiste rommel verzameld om op Koningsdag de Leidse bevolking blij te maken. 

Eyecatchers tussen mijn vrijmarkt-stuff dit jaar waren een levensgrote opgeblazen dolfijn met al zijn zwemdiploma's, de onverwoestbare maar onverkoopbare 12-delige encyclopedie van mijn oud tante Annie, wat prêt à porter (oranje) kleding en 25 kg wielerboeken - sorry Timo en Frank. 

Met vier oranje tompoezen en de vrijmarktzooi sprong ik opgewonden op de fiets richting Breestraat. Mijn Koningsdag-gevoel kan ik niet uitleggen. Een kunstenaar legt ook nooit zijn schilderij uit. Maar het heeft iets te maken met vrijheid, burgerlijke ongehoorzaamheid en verbinding. Voor mij geen legale aangewezen kutplek, maar mijn vaste illegale A-lokatie op het einde - of is het het begin? - van de Breestraat.  Ik werd dit jaar gelukkig geen strobreed in de weg gelegd. Geen moeilijke vragen van de lieftallige BOA die we met het oude bedlampje van opa Bram hadden 'omgekocht'. Vriend Timo - ook stiekem Salvage Hunter - haakte gezellig ook aan met wat onvolledige puzzels en onnozele spellen.

De nieuwe zaak - Poké Perfect - op onze A-lokatie had op mijn verzoek een lange houten bank tegen zijn pui getimmerd. De hele Leidse vriendenkring genoot mee in het stralende zonnetje.

Mijn eerste klant was een Spanjaard uit Cadiz die voor werk naar Nederland was gekomen. Na een masterclass  Koningsdag liep hij tevreden met Oranje voetbalshirt - €2 - verder het centrum in. De jaren 80-90 CD's liepen aanvankelijk niet zo hard. Niet zo gek gezien de CD's ontbraken. Een opmerkelijke klant wees me hierop na gvd 2 uur vrijmarkt. Hals over kop viste ik de CD's van onder andere Depeche Mode uit de Volvo. Ook de wielerboeken - prijs per kilo - vonden na zware onderhandelingen een nieuwe eigenaar. Het was weer een feestje om heel Leiden in al zijn 'schoonheid' voorbij te zien schuiven.

Na mijn beautysleep stortten Timo, Hans en ik met aanhang nog even in het feestgewoel. Ook Hein was van de bank gekomen om zich aan te sluiten bij het Tribute-festival op de Garenmarkt. Het weinig ambitieuze 50+ publiek was al snel tevreden met de lookalike van Freddy Mercury en de blonde Agnetha. Ik was minder onder de indruk. Ook had ik mijn maximale sta-tijd bereikt. Gelukkig vergoedde het gezelschap alles. 

Ajaxied Willy deed het op tv best aardig in 010, maar zoals altijd redde Max de meubelen door een aangereikte Feyenoord sjaal om te houden. Geen woorden maar daden!

Ab+